Лінкаўшчына (Мёрскі раён)
| Лінкаўшчына | |
| трансьліт. Linkaŭščyna | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Віцебская |
| Раён: | Мёрскі |
| Сельсавет: | Перабродзкі |
| Насельніцтва: | 9 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2152 |
| СААТА: | 2233835141 |
| Нумарны знак: | 2 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°35′14″ пн. ш. 27°28′10″ у. д. / 55.58722° пн. ш. 27.46944° у. д.Каардынаты: 55°35′14″ пн. ш. 27°28′10″ у. д. / 55.58722° пн. ш. 27.46944° у. д. |
Лінкаўшчына на мапе Беларусі ±   Лінкаўшчына | |
Лі́нкаўшчына[1] — вёска ў Перабродзкім сельсавеце Мёрскага раёну Віцебскай вобласьці.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны гміны Пераброддзе, Дзісенскага павету, Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 322
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 11.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 71.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Linkowszczyzna, folwark, powiat dzisieński, gmina Przebrodź // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce. — Warszawa, 1884. — S. 241