Касьцёл Сьвятога Язэпа (Рубяжэвічы)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятога Язэпа
| |
Касьцёл Сьвятога Язэпа
| |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Рубяжэвічы |
Каардынаты | 53°41′39.44″ пн. ш. 26°52′10.57″ у. д. / 53.6942889° пн. ш. 26.8696028° у. д.Каардынаты: 53°41′39.44″ пн. ш. 26°52′10.57″ у. д. / 53.6942889° пн. ш. 26.8696028° у. д. |
Канфэсія | каталіцтва |
Эпархія | Менска-Магілёўская архідыяцэзія |
Архітэктурны стыль | нэаготыка |
Статус | Ахоўная зона |
Сайт | ryszard.narod2.ru |
Касьцёл Сьвятога Язэпа | |
Касьцёл Сьвятога Язэпа на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятога Язэпа[a] — помнік архітэктуры пачатку XX стагодзьдзя ў Рубяжэвічах. Знаходзіцца на паўночна-ўсходняй ускраіне колішняга мястэчка, на гістарычнай Ракаўскай вуліцы[b]. Дзее. Твор архітэктуры нэаготыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Утварае адзіны ансамбль з агароджай і брамай.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1905 годзе жыхары Рубяжэвічаў атрымалі дазвол на пабудову новага касьцёла. Дзеля гэтага мяшчанін Антоні Тур пісаў і тройчы ўласнаруч насіў заявы цару ў Пецярбург з просьбай дазволіць збудаваць касьцёл. Сяляне Рубяжэвіцкай воласьці ахвяравалі пляц плошчай 6 дзесяцін. Значныя сродкі на будаваньне ахвяравалі зямяне Ленскія, уладальнікі маёнтку Сулы, іншыя мясцовыя землеўладальнікі і парафіяне. Духоўная кансысторыя выдаткавала 1000 рублёў. 4 студзеня 1907 году праект касьцёла ўзгадніў Будаўнічы аддзел Менскай губэрнскай управы.
Будаваньне касьцёла вялося ў 1907—1911 гадох. 30 кастрычніка 1911 году новазбудаваную сьвятыню ўрачыста кансэкравалі. Пазьней працягвалася будаваньне трох прастолаў, спавядальні. Узьвядзеньне мураванай агароджы завяршылася ў 1924 годзе.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Помнік архітэктуры нэаготыкі. Будаўнічы матэрыял — камень. Гэта 3-нэфавая 2-вежавая базыліка з 8-граннай апсыдай, да якой сымэтрычна далучаюцца закрысьціi. З бакоў галоўнага фасада ўзвышаюцца магутныя 3-ярусныя чацьверыковыя вежы, умацаваныя з кутоў ступеньчатымі контрфорсамі і завершаныя востраканечнымі шатрамі. Тарэц нэфу паміж вежамі завяршаецца 2-схільным зубчастым шчытом з круглым вітражным акном-ружай у цэнтры і бэтонным лацінскім крыжам. Уваход мае выгляд высокага гатычнага партала з аналягічнымі аконнымі праёмамі. Бакавыя фасады рытмічна падзяляюцца высокімі сьпічастымі аконнымі праёмамі.
Унутраная прастора падзяляецца 8-граннымі слупамі на тры нэфы, перакрытыя сьпічастымі скляпеньнямі з нэрвюрамі. Інтэр'ер аздабляецца драўляным алтаром у выглядзе сьпічастай аркі з вімпэргам, а таксама выкананымі ў нэагатычным стылі спавядальнямі і амбонам. На сьценах разьмяшчаюцца 12 рэльефных пано на тэму Крыжовага шляху Хрыста, на ўзьнятым на 2 слупы бальконе хораў — нэагатычны арган[1].
Побач з касьцёлам стаіць бела-чырвона помнік жаўнерам Польскай Рэспублікі.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
1914 г.
-
1914 г.
-
1914 г.
-
1914 г.
-
1914 г.
-
1914 г.
-
1914 г.
-
да 1939 г.
-
да 1939 г.
-
да 1939 г.
-
1938 г.
-
1941—1944 гг.
Сучасныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Галоўны фасад
-
З боку апсыды
-
Брама
-
Плябанія
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 318.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 612Г000621 |