Касьцёл Сьвятога Казімера (Ліпнішкі)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Казімера
Касьцёл Сьвятога Казімера
Касьцёл Сьвятога Казімера
Краіна Беларусь
Вёска Ліпнішкі
Каардынаты 54°00′29″ пн. ш. 25°36′14″ у. д. / 54.00806° пн. ш. 25.60389° у. д. / 54.00806; 25.60389Каардынаты: 54°00′29″ пн. ш. 25°36′14″ у. д. / 54.00806° пн. ш. 25.60389° у. д. / 54.00806; 25.60389
Канфэсія каталіцтва
Эпархія Гарадзенская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль нэаготыка
Касьцёл Сьвятога Казімера на мапе Беларусі
Касьцёл Сьвятога Казімера
Касьцёл Сьвятога Казімера
Касьцёл Сьвятога Казімера
Касьцёл Сьвятога Казімера на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятога Казімера — помнік архітэктуры канца XIX — пачатку XX ст. у Ліпнішках. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка пад адрасам вуліца Садовая, 23. Дзейнічае. Твор архітэктуры нэаготыкі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы драўляны касьцёл у Ліпнішках фундаваў у 1510 годзе вялікі князь Жыгімонт Стары. Гэты касьцёл згарэў у Вялікую Паўночную вайну.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Ліпнішкі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у 1804 годзе з фундацыі тагачаснага ўладальніка маёнтку графа Гальяша Безбародкі збудавалі новы драўляны касьцёл. 14 ліпеня 1890 году гэты касьцёл згарэў у пажары.

Будаваньне мураванага касьцёла пачалося паводле праекту губэрнскага архітэктара Полазава, зацьверджанага 2 сьнежня 1892 году. Відаць, калі ўзьвялі сьцены, праект надумалі зьмяніць — павялічылася вежа-званіца і павысіўся дах. У пачатку XX ст. касьцельны пляц атачылі бутавай агароджай з брамай.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1927 годзе віленскі арцыбіскуп Рамуальд Ялбжыкоўскі кансэкраваў касьцёл, што пацьвярджае дата 1900—1927 на прэзьбітэрыюме.

За савецкім часам касьцёл не зачыняўся, аднак у 1951 годзе ўлады канфіскавалі будынак плябаніі.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры нэаготыкі. Гэта прастакутны ў пляне будынак з 3-граннай апсыдай і квадратным у пляне нартэксам, над якім узвышаецца 8-гранная вежа. Яе востраканечны шацёр аздабляецца люкарнамі. Невялікія закрысьціі падкрэсьліваюць дынамічнае ўзрастаньне будынка ў вышыню. Выкладзеныя каменнымі глыбамі-квадратамі сьцены ўмацоўваюцца роўнымі контрфорсамі паміж сьпічаснымі вокнамі. Галоўны ўваход вылучаецца парталам стральчатай формы.

Унутраная прастора падзяляецца двума радамі слупоў на тры нэфы і перакрываюцца крыжовымі сьпічастымі скляпеньнямі на падпружных арках, якія аздабляюцца архітэктанічнымі размалёўкамі. Сьцены атынкаваныя, падзяляюцца падвойнымі пілястрамі. Над уваходам месьцяцца хоры з арганам. У інтэр’еры тры драўляныя нэагатычныя алтары: галоўны — Сьвятога Казімера, левы бакавы — Найсьвяцейшага Сэрца Пана Езуса (наверсе ў ім зьмяшчаецца абраз Сьвятой Ганны) і правы — Маці Божай Шкаплернай (з абразом Маці Божай Добрай Рады наверсе).

Касьцельны пляц атачаецца бутавай агароджай з 3-аркавай нэагатычнай брамай[1].

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гістарычныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сучасныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 196.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]