Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Шылавічы)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна	Беларусь
Вёска	Шылавічы
Каардынаты	53°10′06.43″ пн. ш. 24°14′37.47″ у. д.
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Гарадзенская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	нэаготыка
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на мапе Беларусі Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы

Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры пачатку XX ст. у Шылавічах. Знаходзіцца ў паўднёвай частцы колішняга мястэчка. Дзейнічае. Твор архітэктуры нэаготыкі.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Рымска-каталіцкая парафія ў Шылавічах утварылася ў 1511 годзе з фундацыі ўладальнікаў маёнтку Крупскіх. Па зьнішчэньні пажарам першага касьцёла ў 1600 годзе, уладальнік Шылавічаў Крыштап Вольскі разам з жонкай Барбарай пачалі будаваньне новага касьцёла, кансэкраванага ў 1620 годзе віленскім біскупам Абрагамам Войнам.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Шылавічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзейнічаць. У 1807 годзе ў левым куце касьцельнай агароджы збудавалі драўляную вежу-званіцу.

У 1907—1914 гадох у Шылавічах збудавалі мураваны касьцёл. Будынак касьцёла пацярпеў у час Першай сусьветнай вайны.

Найноўшы час

У 1927 годзе скончылася аднаўленьне касьцёла. Тады ж збудавалі новую плябанію. У 1931 годзе згарэла драўляная званіца.

У 1958 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, у будынку якога зрабілі сховішча зерня, потым — сховішча цэмэнту і хімікатаў, рамонтныя майстэрні трактароў. У 1989 годзе касьцёл вярнулі каталікам, у 1993 годзе завяршылася яго аднаўленьне.

Архітэктура

Помнік архітэктуры нэаготыкі. Гэта 3-нэфавая 1-вежавая базыліка з трансэптам, 3-граннай апсыдай і дзьвюма закрысьціямі. На галоўным заходнім фасадзе вылучаецца 4-ярусная шатровая вежа вышынёй 55 м (тры ніжнія ярусы 2-гранныя, верхні — 8-гранны). Грані вежы ўмацоўваюцца контрфорсамі, дэкаруюцца аркавымі і стральчатымі нішамі. Галоўны ўваходны партал завяршаецца вімпэргам. Бакавыя фасады праразаюцца стральчатымі вокнамі-біфорыюмамі, у прасьценках умацоўваюцца контрфорсамі і аркбутанамі. Крылы трансэпта маюць адно стральчатае 4-часткавае акно і завяршаюцца прыступкавым атыкам зь пінаклямі.

Унутраная прастора перакрываецца крыжовымі скляпеньнямі з нэрвюрамі. Нэфы падзяляюцца стральчатымі аркавымі праёмамі, якія абапіраюцца на прафіляваныя слупы. Шырока выкарыстоўваецца лякальная цэгла дзеля нэрвюраў, абрамленьняў арак і дэкору слупоў.

Галерэя

Гістарычныя здымкі

• Старыя здымкі
• 
  1909 г.
• 
  1917 г.
• 
  да 1939 г.
• 
  1941—1944 гг.

Сучасныя здымкі

• Сучасны стан
• 
  Агульны выгляд
• 
  З боку апсыды
• 
  Уваход
• 
  Фрагмэнт

Літаратура

• Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
• Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі

• Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы ў Шылавічах, Radzima.org