Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Высокае)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
| |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Высокае |
Каардынаты | 52°22′16.70″ пн. ш. 23°22′16″ у. д. / 52.3713056° пн. ш. 23.37111° у. д.Каардынаты: 52°22′16.70″ пн. ш. 23°22′16″ у. д. / 52.3713056° пн. ш. 23.37111° у. д. |
Канфэсія | Каталіцкая царква |
Эпархія | Пінская дыяцэзія |
Архітэктурны стыль | барокавая архітэктура[d] |
Заснавальнік | Вітаўт |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы | |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы |
Фарны касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры XVII—XVIII стагодзьдзяў у Высокім. Знаходзіцца ў заходняй частцы места, паміж гістарычнымі вуліцамі Касьцельнай і Пераскокам[a]. Дзее. Твор архітэктуры барока, часткова зруйнаваны савецкімі ўладамі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першы касьцёл у Высокім заснаваў у XV ст. вялікі князь Вітаўт.
У 1603—1608 гадох з фундацыі падчашага Андрэя Войны збудавалі мураваны Фарны касьцёл, які двойчы рэканструявалі — у 1735 і 1772 гадох.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Высокае апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1872 годзе будынак касьцёла аднавілі за кошт Марыі Патоцкай.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1935 годзе касьцёл меў 2200 парафіянаў. Па Другой сусьветнай вайны савецкія ўлады зачынілі касьцёл і часткова зруйнавалі яго будынак дзеля пераробкі пад спартовую залю.
У 1990 годзе будынак касьцёла вярнулі каталікам, пачалося яго аднаўленьне.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Помнік архітэктуры барока. Гэта 2-вежавая базыліка з трансэптам і сыгнатуркай над скрыжаваньнем з асноўным аб’ёмам. З бакоў галоўнага фасаду, завершанага 2-гранным атыкам і падзеленага пілястрамі, узвышаюцца высунутыя 4-ярусныя вежы. У цэнтры прастакутны ўваходны праём, над якім разьмяшчаўся рэльефны лацінскі крыж. Вуглы ярусаў вежаў аздабляюцца пілястрамі[1].
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
1905 г.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
да 1939 г.
-
да 1939 г.
-
Ю. Клос, 1930 г.
-
1933 г.
-
1934 г.
-
1930 гг.
-
1939 г.
-
1941—194 гг.
-
1941—194 гг.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Леніна, 22
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 73.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 113Г000336 |