Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Высокае)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна Беларусь
Места Высокае
Каардынаты 52°22′16.70″ пн. ш. 23°22′16″ у. д. / 52.3713056° пн. ш. 23.37111° у. д. / 52.3713056; 23.37111Каардынаты: 52°22′16.70″ пн. ш. 23°22′16″ у. д. / 52.3713056° пн. ш. 23.37111° у. д. / 52.3713056; 23.37111
Канфэсія Каталіцкая царква
Эпархія Пінская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль барокавая архітэктура[d]
Заснавальнік Вітаўт
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на мапе Беларусі
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы

Фарны касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры XVII—XVIII стагодзьдзяў у Высокім. Знаходзіцца ў заходняй частцы места, паміж гістарычнымі вуліцамі Касьцельнай і Пераскокам[a]. Дзейнічае. Твор архітэктуры барока, часткова зруйнаваны савецкімі ўладамі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Касьцёл і замак. Н. Орда, 1876 г.

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы касьцёл у Высокім заснаваў у XV ст. вялікі князь Вітаўт.

У 1603—1608 гадох з фундацыі падчашага Андрэя Войны збудавалі мураваны Фарны касьцёл, які двойчы рэканструявалі — у 1735 і 1772 гадох.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Высокае апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзейнічаць. У 1872 годзе будынак касьцёла аднавілі за кошт Марыі Патоцкай.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1935 годзе касьцёл меў 2200 парафіянаў. Па Другой сусьветнай вайны савецкія ўлады зачынілі касьцёл і часткова зруйнавалі яго будынак дзеля пераробкі пад спартовую залю.

У 1990 годзе будынак касьцёла вярнулі каталікам, пачалося яго аднаўленьне.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры барока. Гэта 2-вежавая базыліка з трансэптам і сыгнатуркай над скрыжаваньнем з асноўным аб’ёмам. З бакоў галоўнага фасаду, завершанага 2-гранным атыкам і падзеланага пілястрамі, узвышаюцца высунутыя 4-ярусныя вежы. У цэнтры прастакутны ўваходны праём, над якім разьмяшчаўся рэльефны лацінскі крыж. Вуглы ярусаў вежаў аздабляюцца пілястрамі[1].

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Леніна, 22

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 73.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  113Г000336