Касьцяніцы
Касьцяніцы, Касьцянка[1], Касьцяніцы камяністыя[2] (Rúbus saxátilis) — шматгадовая расьліна-меданос; від роду Маліна сямейства Ружавыя[3].
Касьцяніцы | |
Агульны выгляд расьліны з пладамі | |
Клясыфікацыя | |
---|---|
Царства | Расьліны |
Аддзел | Кветкавыя |
Кляса | Дзьвюхдольныя |
Сямейства | Ружавыя |
Род | Маліна |
Від | Касьцяніцы |
Бінамінальная намэнклятура | |
Rubus saxatilis L. | |
Іншыя назвы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцяніцы камяністыя, касьцяніцы, коцезельле[4][5], касьцянка[6][7], касьцяніка[8].
Батанічнае апісаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцяніцы — невялікая шматгадовая травяністая расьліна вышынёю 15-30 см з прастастойнымі кветаноснымі бадылямі, укрытымі шыпамі і валаскамі[9]. Ад карэнішча адыходзяць аднагадовыя неквітучыя паўзучыя парасткі (вусы) даўжынёй да 1,5 м, якія сьцелюцца і ўкараняюцца да восені.
Лісьце чаргаванае, доўгачаранковае, трайчастае, двойчынадрэзанае, шурпатае, з жорсткімі валасінкамі[9]. Прылісткі свабодныя, яйкападобна-ланцэтныя.
Кветкі белыя з 5 вузкімі пялёсткамі, невялікія, абодваполыя, сабраныя на верхавіне бадыля па 3-10 у шчыткападобныя або парасонападобныя суквецці. Цьвіце ў траўні — чэрвені[9].
Плод — параўнальна буйная шматкасьцянка ярка-чырвонага або памяранцава-чырвонага колеру, складаецца звычайна з чатырох плодзікаў, унутры кожнага маецца буйная костка. Звычайна на кустоўі пладоў не многа[9]. Ягады сакаўныя, кісьлявыя, нагадваюць па смаку гранат. Плады сьпеюць у ліпені — жніўні.
Хімічны склад
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У пладах касьцяніц утрымліваюцца вугляводы, арганічныя кіслоты, пэкцінавыя і дубільныя рэчывы, да 44 мг% вітаміна C, больш за 1000 мг% фляванойдаў, такафэроль, фітанцыды. У надземнай часткі — алькалёіды, фляваноіды, дубільныя рэчывы, рутын, аскарбінавая кісьля.
Пашырэньне і экалёгія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пашыраны ва ўмеркаванай зоне Эўразіі. Шырока распаўсюджаны па ўсёй Эўропе і Азіі ад Ісьляндыі і Гішпаніі на ўсход да Кітая. Акрамя таго, былі знойдзены ў Грэнляндыі.
У Літве (Беларусі) трапляюцца ў лясох, зарасьніках хмызьняку, на лугавых схілах. У Расеі сустракаюцца ў многіх раёнах эўрапэйскай часткі (акрамя крайняга поўдня), у Сібіры і на Далёкім Усходзе. У Сярэдняй Расеі вядомая ва ўсіх абласьцях, прымеркаваная да вільготных лясоў, пераважна хваёвых. Ва Ўкраіне распаўсюджана звычайна ва ўсіх лясных, радзей лесастэпавых раёнах, у стэпавых раёнах — толькі па далінах буйных рэк.
Расьце ў іглічных, зьмешаных, радзей лісьцяных вільготных лясох, можа сустракацца на высечках і просеках. Ценетрывалая расьліна. Цьвіце ў маі, плады сьпеюць у ліпені.
Касьцяніцы могуць утвараць шчыльныя зарасьнікі, распаўсюджваючыся пры дапамозе сваіх парасткаў. Яны таксама могуць распаўсюджвацца насеньнем, так як іх плады зьядаюцца птушкамі, якія пераносяць насеньне ў іншыя месцы са сваім памётам.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
У навакольным асяродзьдзі
-
Кветкі
-
Ягады
-
Насеньне
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Беларуская навуковая тэрміналогія: слоўнік лясных тэрмінаў. — Мінск: Інбелкульт, 1926. — Т. Вып. 8. — 80 с.
- ^ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь.. — Минск: «Наука и техника», 1967. — С. 113. — 160 с. — 2350 ас.
- ^ Митюков А. Д., Налетько Н. Л., Шамрук С. Г. Костяника каменистая // Дикорастущие плоды, ягоды и их применение. — Мн: Ураджай, 1975. — С. 68-69. — 200 с. — 130 000 ас.
- ^ Анненков Н.(ru) Ботанический словарь, Спб, 1878
- ^ З. Верас, Беларуска-польска-расейска-лацінскі ботанічны слоўнік, Выданне газеты «Голас беларуса», Друкарня С. Бэкэра. Вiльня, Субач 2, 1924
- ^ Васількоў І. Г. Матэрыялы да флоры Горацкага раёна. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. III. Горы-Горкі, 1927
- ^ Чоловский К. Опыт описания Могилевской губернии. По программе и под редакцией А. С. Дембовецкого, кн. I. Могілев.
- ^ Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
- ^ а б в г Митюков А. Д., Налетько Н. Л., Шамрук С. Г. Костяника каменистая // Дикорастущие плоды, ягоды и их применение. — Мн: Ураджай, 1975. — С. 68-69. — 200 с. — 130 000 ас.