Канстанцін Лукашоў
Канстанці́н Ігна́тавіч Лукашо́ў (7 студзеня 1907, вёска Гарадзец, Быхаўскі павет, Магілёўская губэрня — 23 мая 1987) — беларускі навуковец, рэктар Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. Доктар геолага-мінералягічных навук[1]. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1953). Заслужаны дзяяч навукі БССР (1967). Бацька навукоўца-географа Валянціна Лукашова.
Паходзіць з заможнай сялянскай сям’і. У 1922 годзе скончыў Быхаўскую працоўную сямігадовую школу і пэўны час працаваў у гаспадарцы бацькі.
У 1931 годзе пасьля сканчэньня Ленінградзкага ўнівэрсытэту Лукашоў вучыўся ў асьпірантуры і ў 1934 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю па тэме «Грунтазнаўства». Зьяўляецца аўтарам колькіх навуковых працаў. З 14 жніўня 1952 году Канстанцін Лукашоў быў прызначаны на пасаду рэктара БДУ. Заставаўся на пасадзе да кастычніка 1957 году[2]. Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1951-1967 гг.), член Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету БССР (1963-1967 гг.).
На працягу 1957—1960 зьяўляўся старшынём Навуковай рады Беларускага геаграфічнага таварыства. Дзяржаўная прэмія БССР 1972 г. за адкрыцьцё і разведку буйных нафтавых радовішчаў Прыпяцкай нафтагазаноснай вобласьці БССР.
Памёр у 1987 годзе[3].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Акадэмік ЛУКАШОЎ Канстанцін Ігнатавіч (1907-1987) Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
- ^ Рэктары БДУ Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт
- ^ [1]
 |
Гэта — накід артыкула пра біяграфію асобы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
| Папярэднік Іван Чымбург |
Рэктар Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту 1952—1957 |
Наступнік Антон Сеўчанка |
