Кандрацішкі II
| Кандрацішкі II лац. Kandraciški II | |
| лет. Kandrotiškė II | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Уцянскі |
| Раён: | Ігналінскі |
| Насельніцтва: | 6 чал. (2001) |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°13′34″ пн. ш. 26°17′49″ у. д. / 55.22611° пн. ш. 26.29694° у. д.Каардынаты: 55°13′34″ пн. ш. 26°17′49″ у. д. / 55.22611° пн. ш. 26.29694° у. д. |
Кандрацішкі II на мапе Летувы   Кандрацішкі II | |
Кандрацішкі II (лет. Kandrotiškė II) — вёска ў Летуве, паміж азёрамі Маркінянамі і Барынкай. Уваходзяць у склад Цэйкінскага староства Ігналінскага раёну Ўцянскага павету.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Імя Кандрат лічыцца літоўска-рускай формай германскага імя Конрад[1]. Апроч таго, бытавалі старажытныя германскія імёны Кундрат або Контрат (Kundrat, Conttrat) і Кундрада або Кондрада (Cundrada, Condrada), асноўнымі формамі якіх разглядаюць Гундарат (Gundarat) і Гундэрада (Gunderada)[2].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[3], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[4]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[5].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У XIX ст. Кандрацішкі ўваходзілі ў склад Сьвянцянскага павету Віленскай губэрні[6].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1905 год — 8 чалавек[7]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 3. — Warszawa, 2015. S. 169.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 707.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. IV. — Warszawa, 1893. S. 325.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 213.