Зявалічы
| Зявалічы | |
| трансьліт. Ziavaličy | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Віцебская |
| Раён: | Глыбоцкі |
| Сельсавет: | Карабоўскі |
| Насельніцтва: | 4 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2156 |
| Нумарны знак: | 2 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°7′39.000″ пн. ш. 27°38′39.998″ у. д. / 55.1275° пн. ш. 27.64444389° у. д.Каардынаты: 55°7′39.000″ пн. ш. 27°38′39.998″ у. д. / 55.1275° пн. ш. 27.64444389° у. д. |
Зявалічы на мапе Беларусі ±   Зявалічы | |
Зява́лічы[1] — вёска ў Глыбоцкім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Карабоўскага сельсавету.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Рады БНР Зявалічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду Камуністычнай партыі Беларусі вёска ўвайшла ў склад Беларускай ССР. Паводле Рыскага падзелу 1921 году, вёска апынулася ў складзе гміны Глыбокае, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2] (Заходняя Беларусь). У 1939 годзе вернутая ў склад Беларускай ССР (Узьяднаньне Беларусі).
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 225
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 16
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 17.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 47.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Ziewalicze, wieś, powiat dzisieński, gmina Głębokie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn. — Warszawa, 1895. — S. 612