Герб Гомля

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Герб Гомля
лац. Hierb Homla
Герб Гомеля 1560 г. (варыяцыя рэканструкцыі).png
Апісаньне
Зацьверджаны 21 сакавіка 1562 году
Ранейшы выгляд Coat of Arms of Homiel, Belarus.svg (афіцыйны герб места)

Герб Гомля — геральдычны сымбаль Гомля, нададзены месту вялікім князем літоўскім Жыгімонтам Аўгустам 21 сакавіка 1562: «у чырвоным полі срэбны крыж»[1].

Вытрымка з адпаведнага вялікакняскага прывілею:

« Присылали до нас подданные нашы мещане места Гомейского, оповедаючы, што ж они печати месткое, которое бы справы местьские печатовали мели, в себе не мають и для того великое заструдненье в тых справах и потребах местских им частокрот деется… Ино мы з ласки нашое господарское… печать местьскую з гербом крыжа им дали и мети дозволили и сим листом нашым дозволяем. Мають вжо они от того часу тое печати и гербу помененого во всих справах и потребах, оному месту належачих, вживати и им печатоватися по тому, яко и у ыншых местах нашых Великого князства Литовского обычай того заховывается. »

—Привилей мещаный гомейский на печать местьскую

У час маскоўскага панаваньня[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Расейскі герб Гомля

У часе маскоўскага панаваньня імпэратрыца Кацярына II перадала Гомель «для увеселения» графу Пятру Румянцаву. Яна ж 16 жніўня 1781[1] даравала герб суседняму зь ім месту Новая Беліца (цяпер прадмесьце Гомля): «у блакітным полі рысь, якая ляжыць». У 1855 расейскія ўлады даравалі гэты ж герб Гомлю.

Сучаснасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У сучаснай Беларусі зь невядомых прычынаў 16 ліпеня 1997 статус афіцыйнага геральдычнага сымбалю Гомля атрымаў пазьнейшы расейскі герб[2].

Афіцыйнае апісаньне:

У блакітным полі францускай тарчы залатая рысь, якая ляжыць.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў. — Менск, 1998.
  2. ^ Решение Гомельского горисполкома от 16 июля 1997 г. №802.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.