Верза

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Werzo
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Зьвязаныя імёны Віршыла, Вірсімунд
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Верза»

Верза, Верша — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Верза (Werzo) — імя германскага паходжаньня[1]. Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, іменная аснова верз- (вірс-) паходзіць ад гоцкага wairþs 'годны, дастойны'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Віршыла (Вяршыла, Вершэль) і Вірсімунд. Адзначалася германскае імя Werzel.

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wirsing (Wersing), Wierzynek (Wierzynk)[3].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: 2. Wilim Werza 1. Matys Werza 1. Martyniowa Werzowa (25 сакавіка 1766 году)[4][a].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Таксама:
    • Вершута: Тышъко Вершута, Сахьно Вершутенко (1649 год)[5]; Wierszowt (1899 год)[6]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1559.
  2. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
  3. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 290.
  4. ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 150.
  5. ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 150.
  6. ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 131.
  7. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 8.
  8. ^ Яўген Анішчанка, Лыковщина инвентарь 1812 г. в Ошмянском повете, Архіў гісторыка Анішчанкі, 28 красавіка 2019 г.