Васіль Шынкароў

Васіль Шынкароў
	Васіль Шынкароў
Дата нараджэньня	15 студзеня 1939 (85 гадоў)
Месца нараджэньня	Запольле[d], Славенскі сельсавет, Шклоўскі раён, Магілёўская вобласьць, БССР, СССР;
Месца вучобы	Магілёўскі пэдагагічны інстытут (1962)
Занятак	навуковец
Навуковая сфэра	гісторыя
Месца працы	Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт (зь 2002 году)
Вядомы як	суаўтар «Беларускага палітычнага слоўніка» (2011)
Навуковая ступень	доктар навук (1991)
Узнагароды	Ганаровая грамата Вярхоўнага Савету БССР, мэдаль «Удзельнік ліквідацыі наступстваў аварыі на Чарнобыльскай АЭС»

Васі́ль Васі́льевіч Шынкаро́ў (1939, Запольле, Шклоўскі раён, Магілёўская вобласьць, цяпер Беларусь) — беларускі гісторык.

Доктар гістарычных навук (1991), прафэсар. Аўтар навуковых працаў пра дзяржаўнае будаўніцтва і мясцовае самакіраваньне, зямельную палітыку і ідэалёгію дзяржавы, а таксама заканатворчасьць^[1]. Суаўтар «Беларускага палітычнага слоўніка» (2011).

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1957 годзе скончыў Забродзкую сярэднюю школу ў Шклоўскім раёне (Магілёўская вобласьць). У 1962 годзе скончыў філялягічны факультэт Магілёўскага пэдагагічнага інстытуту, пасьля чаго быў кіраўніком Межанскай 8-гадовай школы ў Гарадоцкім раёне (Віцебская вобласьць), а затым Баравіцкай — у Браслаўскім раёне. Пасьля служыў Савецкай арміі. Са студзеня 1965 году займаў пасаду 1-га сакратара Браслаўскага раённага камітэту камсамолу Беларусі. У 1970—1974 гадах — намесьнік загадніка аддзелу арганізацыйна-партыйнай працы Віцебскага абласнога камітэту Камуністычнай партыі Беларусі (КПБ). У 1974—1977 гадах быў асьпірантам Акадэміі грамадзкіх навук пры Цэнтральным камітэце Камуністычнай партыі Савецкага Саюзу ў Маскве (Расейская СФСР). Абараніў там кандыдацкую дысэртацыю «Разьвіцьцё дэмакратычных асноваў кіраваньня калгасамі», якую выдаў у 1983 годзе. У 1977—1986 гадах быў загаднікам сэктару дзяржаўных і грамадзкіх арганізацыяў у Цэнтральным камітэце КПБ^[2].

У 1986 годзе стаў прарэктарам па навучальнай і навуковай працы Менскай вышэйшай партыйнай школы, а затым 1-м прарэктарам. Пазьней стаў дацэнтам Менскага інстытуту паліталёгіі^[3]. У 1991 годзе скончыў дактарантуру пры Акадэміі грамадзкіх навук (АГН), абараніў доктарскую дысэртацыю «Сыстэмны падыход у выпрацоўцы і рэалізацыі аграрнай палітыкі» і атрымаў навуковую ступеню доктара гістарычных навук^[2]. У 1992 годзе заняў пасаду загадніка сэктару сувязяў зь Вярхоўным Саветам у Кабінэце міністраў Рэспублікі Беларусь, а з 1996 году — сэктару Камісіі Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь па дзяржаўным будаўніцтве і мясцовым самакіраваньні. У 1996 годзе ўзначаліў аддзел Сакратарыяту Палаты прадстаўнікоў Беларусі. Зь ліпеня 1997 году стаў загаднікам аддзелу ўзаемін з Нацыянальным сходам ў Адміністрацыі прэзыдэнта Беларусі. У 2002—2006 гадах узначальваў катэдру паліталёгіі і права ў Беларускім пэдагагічным інстытуце^[3].

Навуковая дзейнасьць і творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Напісаў навуковыя працы пра зямельную палітыку і дзяржаўнае будаўніцтва, дзейнасьць грамадзкіх рухаў і палітычных партыяў, мясцовае самакіраваньне і законапраектную дзейнасьць, выбарчы лад і парлямэнцкую дзейнасьць^[3]. На 2009 год выдаў 160 навуковых артыкулаў, 9 брашураў і 5 манаграфіяў, у тым ліку манаграфію «Мясцовае самакіраваньне: праблемы рэфармаваньня». У 2003 годзе разам з Ларысам Вартанавай выдаў 1-ы падручнік «Ідэалёгія дзяржаўнасьці і грамадзкага разьвіцьця Рэспублікі Беларусь». У 2001 і 2003 гадах друкаваў свае ўспаміны ў часопісе «Полымя», а ў 2008 годзе выдаў аўтабіяграфію «Імгненьні праз жыцьцё». Уваходзіў у склад рэдакцыйнай калегіі навуковага часопіса «Весьці БДПУ», а таксама ў склад Радаў па абароне дысэртацыяў у БДУ і Акадэміі кіраваньня пры прэзыдэнце Беларусі^[4]. У 2011 годзе ў выдавецтве «Адукацыя і выхаваньне» разам са Сьвятланай Раманавай выдаў «Беларускі палітычны слоўнік» зь 7000 тэрмінаў на беларускай, ангельскай і расейскай мовах^[5].

Бібліяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сьвятлана Раманава, Васіль Шынкароў. Беларускі палітычны слоўнік. — Менск: Адукацыя і выхаваньне, 2011. — 576 с. — 3000 ас. — ISBN 978-985-471-292-5

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Даты, падзеі, людзі // Зьвязда : газэта. — 15 студзеня 2014. — № 6 (27616). — С. 8. — ISSN 1990-763x.
^ ^а ^б Шынкароў Васіль Васільевіч // Шклоўская раённая бібліятэка, 2019 г. Праверана 19 кастрычніка 2021 г.
^ ^а ^б ^в Шынкароў // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — С. 15. — 472 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0295-4
^ Георгі Карзенка. Нашыя юбіляры: Васіль Васільевіч Шынкароў // Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт, 2009 г. Праверана 19 кастрычніка 2021 г.
^ Рыхтуецца да выданьня «Беларускі палітычны слоўнік» // Газэта «Наша ніва», 5 ліпеня 2010 г. Праверана 19 кастрычніка 2021 г.

[1] Даты, падзеі, людзі // Зьвязда : газэта. — 15 студзеня 2014. — № 6 (27616). — С. 8. — ISSN 1990-763x.

[б-2] а ^б Шынкароў Васіль Васільевіч // Шклоўская раённая бібліятэка, 2019 г. Праверана 19 кастрычніка 2021 г.

[а-3] а ^б ^в Шынкароў // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — С. 15. — 472 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0295-4

[4] Георгі Карзенка. Нашыя юбіляры: Васіль Васільевіч Шынкароў // Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт, 2009 г. Праверана 19 кастрычніка 2021 г.

[5] Рыхтуецца да выданьня «Беларускі палітычны слоўнік» // Газэта «Наша ніва», 5 ліпеня 2010 г. Праверана 19 кастрычніка 2021 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]