Бутрыманцы (Аліцкі павет)
| Бутрыманцы лац. Butrymancy | |||||
| лет. Butrimonys | |||||
| |||||
| |||||
| Краіна: | Летува | ||||
| Павет: | Аліцкі | ||||
| Раён: | Аліцкі | ||||
| Насельніцтва: |
| ||||
| Часавы пас: | UTC+2 | ||||
| летні час: | UTC+3 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°30′10″ пн. ш. 24°15′10″ у. д. / 54.50278° пн. ш. 24.25278° у. д.Каардынаты: 54°30′10″ пн. ш. 24°15′10″ у. д. / 54.50278° пн. ш. 24.25278° у. д. | ||||
Бутрыманцы на мапе Летувы   Бутрыманцы | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
Бутрыманцы (лет. Butrimonys) — мястэчка ў Летуве, на рацэ Пінсаўцы. Цэнтар староства Аліцкага раёну Аліцкага павету.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Бутрым
Паводле францускага лінгвіста-германіста Раймонда Шмітляйна, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў, імя Бутрым утварылася ад складаньня германскіх імёнаў Bodo і Rimo[1].
Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Бутрым складаецца з фармантаў -бут-, які паходзіць ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепіцкае butilo — 'камель'), і -рым-, які паходзіць ад гоцкага rimis 'спакой, стрыманасьць, непарухлівасьць'[2]. Такім парадкам, імя Бутрым азначае «непарушны корань»[3]. У гістарычным германскім арэале адзначалася імя Rimboto[4][5] (Rimbotus[6]).
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У XIX ст. мястэчка Бутрыманцы ўваходзіла ў склад Троцкага павету Віленскай губэрні[7].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 1905 год — 1836 чалавек у мястэчку Бутрыманцах і 16 чалавек у маёнтку Бутрыманцах[8]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1964. P. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16, 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
- ^ Geschichts-Quellen der Stadt Wien. Abt. 1. — Wien, 1877. S. 63.
- ^ Monumenta Boica. Vol. 26. — Monachii, 1826. S. 12—13, 646.
- ^ Cartulaire du Prieuré de Saint-Gilles de l’Hôpital de Saint-Jean de Jérusalem (1129—1210). — Paris, 1997. P. 5.
- ^ Słownik geograficzny... T. I. — Warszawa, 1880. S. 484.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 311.