Беларускі архіў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

«Беларускі архіў» — зборнік дакумэнтаў з сацыяльна-эканамічнае гісторыі Беларусі XV—XVIII стагодзьдзяў.

Зьмест зборніка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Зборнік — першае археаграфічнае выданьне ў БССР. Выдаваўся Інстытутам беларускай культуры (Інбелкульт), 3-ці том выпушчаны АН БССР. Адказны рэдактар зборніка — прафэсар Д. І. Даўгяла.

Зборнік утрымлівае каралеўскія, княжацкія граматы і прывілеі мястэчкам на магдэбурскае права, шляхце й духавенству на зямлю й маёнткі, купцам на гандаль, на ўтрыманьне корчмаў, а таксама ахоўныя граматы, інвэнтары, статуты цэхаў, запісы сялянскіх павіннасьцяў, тастамэнты, гаспадарчыя дамовы, скаргі, рашэньні судоў і інш. У дакумэнтах утрымліваюцца зьвесткі пра эканоміку, жыцьцё насельніцтва Магілёўшчыны ў XVI—XVII ст. (т. 1), гісторыі Віцебскай і Полацкай земляў у XV—XVI ст. (т. 2), Менску й Меншчыны ў XV—XVIII ст. (т. 3). Дакумэнты апублікаваныя ў мове арыгіналу — польскай і старабеларускай. Том 3 утрымлівае «Менскія акты».

Выданьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Водгукі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]