Баляслаў Грабінскі

Баляслаў Грабінскі
	Баляслаў Грабінскі
Дата нараджэньня	3 жніўня 1899
Месца нараджэньня	Урачыншчына[d], Сакольскі павет[d], Гарадзенская губэрня, Літоўскае генэрал-губэрнатарства, Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	20 жніўня 1991 (92 гады)
Месца сьмерці	Лонгвуд[d], Seminole County[d], Флорыда, ЗША;
Месца вучобы	мэдычны факультэт Віленскага ўнівэрсытэту[d];
Занятак	палітык
Сябра ў	Беларускі студэнцкі саюз, Беларускі нацыянальны камітэт у Вільні, Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры, Рада Беларускай Народнай Рэспублікі, Беларускі інстытут навукі і мастацтва, Беларуска-амэрыканскае задзіночаньне і Гарадзенскі гурток беларускай моладзі

Балясла́ў Грабі́нскі (3 жніўня 1899, Урачыншчына, Сакольскі павет — 20 жніўня 1991, Лонгвуд, ЗША) — доктар мэдыцыны (дантыст), беларускі грамадзкі дзяяч. Старшыня партыі Беларуская хрысьціянская дэмакратыя, старшыня Беларускага Нацыянальнага Камітэту ў Заходняй Беларусі.

Жыцьцяпіс

Паходзіў зь сялянскай сям’і. У 1910 годзе скончыў трохкляснае прыходзкае вучылішча ў м. Дубровы. У 1911—1914 гадах вучыўся ў Гарадзенскай гімназіі. Сябра Гарадзенскага гуртку беларускай моладзі. У 1918 годзе працягваў вучобу ў Гарадзенскай польскай гімназіі. Пасьля скончыў медыцынскі факультэт Віленскага універсітэту.

У 1922/1923 навучальным годзе абраны ў праўленьне Беларускага студэнцкага саюзу^[1].

Працаваў асыстэнтам катэдры анатоміі мэдычнага факультэту Віленскага ўнівэрсытэту. Трымаў уласную практыку як доктар-дантыст.

Матэрыяльна дапамагаў беларускім арганізацыям, найперш Беларускаму навуковаму таварыству, дзе быў намесьнікам старшыні, Беларускаму Музэю імя І. Луцкевіча, фундаваў беларускія выданьні.

Старшыня партыі Беларуская хрысьціянская дэмакратыя, старшыня Беларускага Нацыянальнага Камітэту ў Заходняй Беларусі. Заснавальнік БІГіК.

У 1943 годзе пасьля эвакуацыі Магілёўскага мэдычнага інстытуту ў Новую Вялейку быў запрошаны на кіраўніка катэдры анатоміі. Старшыня Беларускага нацыянальнага камітэту ў Вільні.

6 верасьня 1943 году арыштаваны летувісамі і інтэрнаваны ў лягер Правянішкі.

У кастрычніку 1944 году прызначаны старшым лекарам Першага Кадравага Батальёну БКА^[2].

Пасьля вайны — у ЗША. Працягваў мэдычную практыку, быў актыўны ў жыцьці дыяспары: сябра Рады БНР, сябра Беларускага Інстытуту Навукі й Мастацтва, сябра Беларуска-Амэрыканскага Згуртаваньня. Друкаваўся ў спэцыялізаваным часапісе беларускіх мэдыкаў на чужыне «Мэдычная Думка».

Першым заўважыў пад час падарожжа ў Італію «Партрэт Скарыны ў Падуі», зроблены ў 1942 годзе італьянскім мастаком Джакама Форна ў так званай «Залі Сарака» славутага Падуанскага ўнівэрсытэту^[3].

Творчасьць

Сакольшчына—Горадня—Вільня успамы //АРХЭ № 5 (10) — 2000
Робэрт Люі Стывэнсан «Чортава бутэлька». Пераклад з ангельскае Б. Г. (Баляслаў Грабінскі) і В. Т. (Вітаўт Тумаш). Ватэнштэт, 1947.

Крыніцы

^ Быў у нас такі дохтар…(недаступная спасылка) Лена Казлоўская. Czasopis Nr 03/2009
^ Дакуманты i матар’ялы сабраныя i падрыхтаваныя для публікацыі I. Касяком, прагледжаныя і апрабаваныя для друку камісіяй Беларускай Цэнтральнай Рады пад кіраўніцтвам праф. Р. Астроўскага. Лёндан 1960
^ НАТАТКІ МАСТАЦТВАЗНАЎЧАЙ СКАРЫНІЯНЫ. Віктар Шматаў

[1] Быў у нас такі дохтар…(недаступная спасылка) Лена Казлоўская. Czasopis Nr 03/2009

[2] Дакуманты i матар’ялы сабраныя i падрыхтаваныя для публікацыі I. Касяком, прагледжаныя і апрабаваныя для друку камісіяй Беларускай Цэнтральнай Рады пад кіраўніцтвам праф. Р. Астроўскага. Лёндан 1960

[3] НАТАТКІ МАСТАЦТВАЗНАЎЧАЙ СКАРЫНІЯНЫ. Віктар Шматаў

[1]

[2]

[3]