Апастрофа

Апастро́фа (па-грэцку: ἀποστροφή — адхіленьне ад тэмы) — зварот паэта да памерлай ці адсутнай асобы, як да прысутнай:

Іду, як заўсёды, ў купалаўскі сад,

Падняўшы каўнер і насупіўшы кепку.

А ў садзе шуміць залаты лістапад…

Шапчу я: Іван Дамінікавіч, кепска…

(П. Панчанка. «Творчасьць»)

Апастрофа — гэта і зварот да нейкага прадмета ці зьявы, як да чалавека:

Пушчай ідзеш ці пусткаю,

Дома, ў чужой зямлі,

Песьня, будзь беларускаю

І пад вясельнай хусткаю,

І ў баявым шынялі.

(М. Лужанін. «Дарога песьні»)

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4