Анатоль Падгайскі
Анатоль Падгайскі | |
| Дата нараджэньня | 27 жніўня 1946[1] |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | ліпень 1982[1] (35 гадоў) |
| Месца сьмерці | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | сьпявак |
| Месца працы | |
| Інструмэнты | голас[d] |
| Узнагароды |  |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Падгайскі.
Анато́ль Сярге́евіч Падга́йскі (27 жніўня 1946, Сноў, Нясьвіскі раён, БССР, СССР — ліпень 1982, Менск, БССР, СССР) — беларускі савецкі эстрадны сьпявак (лірычны барытон). Заслужаны артыст Беларускай ССР.
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Нарадзіўся ў сялянскай сям’і, дзе любілі сьпяваць.
Скончыў Беларускую дзяржаўную кансэрваторыю. З 1972 року — саліст канцэртна-эстраднага аркестру Дзяржтэлерадыё, з 1974 — саліст Беларускага радыё і тэлебачаньня. Выконваў песьні вядомых беларускіх кампазытараў: Анатоля Багатырова, Яўгена Глебава, Ігара Лучанка. Гастраляваў па СССР і за мяжой.
Аднойчы падчас палёту на гастролі адмовіўся засьпяваць для партыйнага чыноўніка, што ляцеў разам зь ім у самалёце. Пасьля гэтага на пэўны час пазбавіўся выступаў і запісаў на радыё.
У ліпені 1982 року вяртаўся з вайсковай часткі пасьля канцэрту п’яны. Ля пад’езду яго спыніў міліцыянт і, каб затрымаць, выклікаў падмацаваньне, у выніку чаго сьпявак трапіў у Ленінскі РАУС. Там яго забілі.
Абраны рэпэртуар
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- «Дом мой, столица» (Яўген Глебаў — Віктар Арлоў(d)) з Натальляй Гайдай
- «Если б камни могли говорить» (Ігар Лучанок — Роберт Раждзественскі)
- «Комсомольская юность» (Ігар Лучанок — Мікалай Алтухоў)
- «Мы идём по стране» (Ігар Лучанок — Уладзімер Фірсаў(d))
- «Песня о Минске» (Ігар Лучанок — Пімен Панчанка)
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в г Анатолий Подгайский // https://xn----itbjtikddaa.xn--p1ai/performer.aspx?performerId=822
- ^ Выпускники колледжа // Гарадзенскі дзяржаўны коледж мастацтваў — 1948.
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |