Аляксандар Ляўданскі

Аляксандар Ляўданскі
Дата нараджэньня	29 жніўня (10 верасьня) 1893
Месца нараджэньня	Юр’ева, Барысаўскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	27 жніўня 1937(1937-08-27) (43 гады)
Месца сьмерці	НКУС Менску[d], Менск, БССР, СССР
Месца вучобы	Смаленскае аддзяленне Маскоўскага археалагічнага інстытута[d] Смаленскі дзяржаўны ўнівэрсытэт[d]
Занятак	археоляг
Навуковая сфэра	гісторыя
Месца працы	Смаленскі дзяржаўны ўнівэрсытэт[d] Інстытут беларускай культуры Інстытут гісторыі НАН Беларусі БДУ

Аляксандар Мікалаевіч Ляўданскі (1893, Барысаўскі пав. Менскай губ., цяпер Смалявіцкі р-н Менскай вобл. — 28 жніўня 1937, Менск, НКВД) — беларускі археоляг.

Праца

З 1927 у Менску; сябра гісторыка-археалягічнай камісіі Інбелкульту; загадчык сэкцыі археалёгіі Інстытуту гісторыі БелАН. Адначасова працаваў у БДУ; дацэнт, кандыдат гістарычных навук.

Адзін з «бацькоў беларускай археалёгіі». Разам з Аляксандрам Кавеленем, Сяргеем Дубінскім зьяўляецца адным з аўтараў трохтомнага выданьня «Працаў» — навуковага зборніка Інбелкульта па археалёгіі. Падрыхтаваны навукоўцамі чацьвёрты том «Працаў» не пабачыў сьвет быў зьнішчаны органамі НКВД у наборы.

Рэпрэсіі

Расстраляны 28 жніўня 1937 г.

Забойства Ляўданскага, Кавалені, Дубінскага, сыход у нябыт іншых дасьледчыкаў азначаў амаль поўнае вынішчэньне беларускай археалягічнай навукі. Страты павялічыліся вайной.

Памяць

У Курапатах стаіць вялікі дубовы крыж — знак памяці сучаснага пакаленьня археолягаў пра нявінна забітых калег, якія закладалі падмурак акадэмічнай археалёгіі: Аляксандру Ляўданскаму, Аляксандру Каваленю, Сяргею Дубінскаму.