Перайсьці да зьместу

Робэрт Опэнгаймэр

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Робэрт Опэнгаймэр
па-ангельску: Robert Oppenheimer[1]
Дата нараджэньня 22 красавіка 1904(1904-04-22)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 18 лютага 1967(1967-02-18)[5][1][2][…] (62 гады)
Месца сьмерці
Прычына сьмерці рак стрававода[d][1]
Месца вучобы
Занятак фізык-тэарэтык, інжынэр, ядзерны фізык, калекцыянэр мастацтва, прафэсар унівэрсытэту, science administrator, фізык
Навуковая сфэра дастасоўная фізыка[d], тэарэтычная фізыка і ядзерная фізыка
Месца працы
Сябра ў Лёнданскае каралеўскае таварыства, Амэрыканскае філязофскае таварыства[d], Амэрыканская акадэмія мастацтваў і навук[d], Таварыства Фі-Бэта-Капа[d] і Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Навуковая ступень доктар фізыка-матэматычных навук[d] і доктар філязофіі
Навуковы кіраўнік Макс Борн[d][7]
Вучні David Bohm[d], Ўіліс Лэмб[d], Philip Morrison[d], Hartland Snyder[d], George Volkoff[d] і Melba Phillips[d]
Дзеці Peter Oppenheimer[d] і Toni Oppenheimer[d]
Узнагароды
Подпіс Выява аўтографу

Джу́ліюс Ро́бэрт О́пэнгаймэр (па-ангельску: Julius Robert Oppenheimer, 22 красавіка 1904 — 18 лютага 1967) — амэрыканскі фізык-тэарэтык, прафэсар фізыкі ў Каліфарнійскім унівэрсытэце ў Бэрклі, чалец Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (з 1941 году). Шырока вядомы як навуковы кіраўнік Манхэтэнскага праекту, у рамках якога у гады Другой сусьветнай вайны распрацоўвалася ядзерная зброя. У 1924-1926 гг. вучыўся ў Кембрыдзкім ўнівэрсытэце, дзе ягонымі выкладчыкамі былі Джозэф Джон Томсан ды Патрык Блэкет.

  1. ^ а б в г NNDB (анг.) — 2002.
  2. ^ а б Julius Robert Oppenheimer // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
  3. ^ Robert Oppenheimer // Store norske leksikon (бук.) — 1978. — ISSN 2464-1480
  4. ^ https://a860-historicalvitalrecords.nyc.gov/view/1593063
  5. ^ а б Оппенгеймер Роберт // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  6. ^ Anguera J. E. Enciclopedia universal ilustrada europeo-americana (гішп.)Editorial Espasa, 1905. — Vol. Suplemento 1967-1968. — P. 382. — ISBN 978-84-239-4500-9
  7. ^ Матэматычная генеалогія (анг.) — 1997.