Равэнна

	Равэнна
	італ. Ravenna
Герб Равэнны	Сьцяг Равэнны
Краіна:	Італія
Рэгіён:	Эмілія-Раманьня
Правінцыя:	Равэнна
Кіраўнік:	Мікеле Дэ Паскале[d]
Плошча:	652 км²
Вышыня:	4 м н. у. м.
Насельніцтва (2014)
колькасьць:	158 784 чал.
шчыльнасьць:	243,53 чал./км²
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Тэлефонны код:	0544
Паштовы індэкс:	48121–48125
Нумарны знак:	RA
Геаграфічныя каардынаты:	44°24′58″ пн. ш. 12°12′6″ у. д. / 44.41611° пн. ш. 12.20167° у. д.Каардынаты: 44°24′58″ пн. ш. 12°12′6″ у. д. / 44.41611° пн. ш. 12.20167° у. д.
	Равэнна на мапе Італіі Равэнна
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
	comune.torino.it

Равэ́нна (па-італьянску: Ravenna) — горад у цэнтральнай Італіі, адміністрацыйны цэнтар рэгіёну Эмілія-Раманьня і правінцыі Равэнна. Турыстычны цэнтар міжнароднага значэньня. Места разьмешчана на адлегласьці 10 км ад Адрыятычнага мора, зь якім яго злучае канал. Равэнна знаходзіцца ў нізіннай мясцовасьці, якая ўтварылася пры заглейваньні Адрыятыкі. Заступнікам гораду лічыцца сьвяты Апалінарыюс. Дзень гораду — 23 ліпеня.

Восем равэннскіх помнікаў эпохі позьняй антычнасьці занесены ЮНЭСКО ў сьпіс Сусьветнай спадчыны.

Гісторыя

Заснавана, верагодна, племянем умбраў. 3 II стагодзьдзя да н. э. места знаходзілася пад уладай Рыму, зьяўляючыся важным портам. 3 402 году ў горадзе знаходзілася рэзыдэнцыя імпэратараў Заходняй Рымскай імпэрыі, а затым сталіца дзяржавы остготаў. 3 540 году Равэнна ўваходзіла ў склад Бізантйскай імпэрыі, ў 565—751 гады была сталіцай Равэнскага экзархату. У 751 годзе горад быў заваяваны лянгабардамі, якія зрабілі Равэнну сталіцай Лянгабардзкага каралеўства. У XII стагодзьдзі ў горадзе быў заснаваны ўнівэрсытэт. Міжусобная вайна арыстакратычных родаў скончылася ўсталяваньнем у Равэньне сыньёрыі роду Палентаў, якія кіравалі горадам да 1441 году. Абмяленьне каналу выклікала закрыцьцё порту і эканамічны заняпад гораду. У 1449—1509 гады горад быў падпарадкаваны Вэнэцыяй, а ў 1512 годзе зруйнаваны французамі. Пасьля іхнага выгнаньня Сьвятой лігай, Равэнна ўваходзіла ў Папскую дзяржаву за выключэньнем 1797—1814 гады. 3 1860 году знаходзіцца ў складзе аб’яднанай Італіі.

Помнікі

Равэнна багатая на помнікі раньнехрысьціянскай і бізантыйскай архітэктуры і перш за ўсё манумэнтальна-дэкаратыўны жывапіс. У 1996 годзе ў склад Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКО былі ўключаны наступныя аб’екты:

маўзалей Гальлі Пляцыдыі (каля 440 году);
баптыстэрый праваслаўных (сярэдзіна V стагодзьдзя);
баптыстэрый арыянаў;
базыліка Сант-Апалінарэ Нуова (пачатак VI стагодзьдзя);
базыліка Сан-Вітале (526—547 гады);
архіэпіскапская капэла (канец V — пачатак VI стагодзьдзяў);
маўзалей Тэадорыха (каля 520 году, па-за гарадзкой сьцяной);
базыліка Сант-Апалінарэ-ін-Клясэ (549 год, па-за гарадзкой сьцяной).

Інтэр’еры большасьці з азначаных будынкаў упрыгожваюць мазаікі ў бізантыйскім стыле. Захаваліся руіны гэтак званага палаца Тэадорыха пачатаку VI або VIII стагодзьдзяў).

З больш позьніх помнікаў найбольшую гісторыка-культурную вагу маюць:

Катэдральны сабор Сьвятога Духу, пабудаваны ў XVIII стагодзьдзі на месцы Ўрсіянавай базылікі пачатку V стагодзьдзя.
вэнэцыянская крэпасьць Бранкалеонэ (XVI стагодзьдзе);
францысканская царква Сан-Франчэска, дзе адпявалі паэта Дантэ, які памёр у Равэньне; яго прах быў пахаваны каля базылікі ў маўзалеі эпохі клясыцызму.

Прамысловасьць

У горадзе разьвітыя нафтаперапрацоўка, хімічная прамысловасьць, машынабудаваньне, харчовая, абутковая, цэмэнтная, керамічная прамысловасьць. Вытворчасьць музычных інструмэнтаў.