Оскар Мілаш
| Оскар Мілаш | |
| Oscar Milosz | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 28 траўня 1877 |
| Памёр | 2 сакавіка 1939 (61 год) |
| Пахаваны | |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | паэзія |
| Мова | француская мова[2], летувіская мова і польская мова |
| Узнагароды |  |
| http://milosz.planetaclix.pt/milosz.html | |
О́скар Мі́лаш гербу Любіч (па-француску: Oscar Venceslas de Lubicz Milosz, па-летувіску: Oskaras Milašius; 28 траўня 1877, мястэчка Чарэя, цяпер вёска ў Чашніцкім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі — 2 сакавіка 1939, Фантэнблё, Францыя) — францускі паэт беларускага паходжаньня; дзядзька і настаўнік ляўрэата Нобэлеўскай прэміі па літаратуры 1980 року Чэслава Мілаша.
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Нарадзіўся ў мястэчку Чарэя ў сям’і Ўладыслава дэ Любіч Мілаша, былога афіцэра расейскае арміі, і Марыі Разаліі Разэнталь, жыдоўкі з Варшавы.
З 1889 году жыў у Парыжы, навучаўся ў ліцэі Жансон-дэ-Саі, пасьля вывучаў асірыйскую мову й іўрыт у Школе ўсходніх моваў.
У 1904 годзе, пасьля сьмерці бацькі, вярнуўся ў Чарэю, дзе мусова заняўся вялікай гаспадаркаю[3].
Пасьля Першай сусьветнай вайны ў публічных выступах прапагандаваў ідэю стварэньня незалежнае летувіскае дзяржавы. У 1925 годзе быў першым прадстаўніком Летувы ў Францыі, у 1925—1938 гадах — дарадцам амбасады Летувы ў Парыжы. У 1931 годзе атрымаў францускае грамадзянства.
Творчасьць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дэбютаваў «Паэмай упадку» («Le Poéme des Décadences») у 1899 годзе. Акрамя вершаваных твораў, пакінуў драматычныя сачыненьні («Мігель Маньяра», «Мэфібасэт», «Саўл з Тарса»), містычныя трактаты-паэмы «Ars Magna» (1924) і «Les Arcanes» (1927), раман «L’Amoureuse Initiation» (1910), выдаў зборнік летувіскіх песьняў і казак ва ўласным перакладзе на францускую мову.
Свае творы падпісваў Oscar Vladislas de Lubicz Milosz, O. V. de L. Milosz.
Творы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Le Poème des Décadences, 1899
- Les Sept Solitudes, 1906
- L’Amoureuse Initiation, roman1910
- Les Éléments, 1911
- Chefs d’œuvre lyriques du Nord, traductions, 1912
- Miguel Mañara. Mystère en six tableaux. 1913
- Mephiboseth, théâtre, 1914
- Saul de Tarse, théâtre, 1914 (non publié)
- Symphonies, Nihumim, 1915
- Épître à Storge, 1917
- Adramandoni, 1918
- La Confession de Lemuel, 1922
- Ars Magna, 1924
- Les Arcanes, 1927
- Les origines ibériques du peuple Juif, 1932
- Les origines de la nation lituanienne, 1936
- Psaume de l’Étoile du matin, 1936
- La Clef de l’Apocalypse, 1938
Поўны збор твораў Оскара Мілаша выдадзены ў 13 тамах у парыскім выдавецтве Silvaire/du Rocher. Усе паэмы Мілаша абагульненыя ў 2 тамах «Паэзія» (Poésies).
Узнагароды
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Узнагароджаны Ордэнам Ганаровага легіёну (1931).
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Deutsche Nationalbibliothek Record #118582593 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
- ^ Milosz, Oscar Vladislas de Lubicz, 1877-1939 // CONOR.SI
- ^ Сяргей Харэўскі. Чарэя Мілаша // «Новы час» : газэта. — 20 кастрычніка 2010.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Оскар Мілаш — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Жыцьцяпіс Оскара Мілаша (рас.) ў «Электроннай габрэйскай энцыкляпэдыі»
- «Тры сымфоніі». Вершы Оскара Мілаша ў перакладзе А. Хадановіча
- Таварыства «Сябры Мілаша» (фр.)