Santa Maria
| Santa Maria | ||
|---|---|---|
| Альбом «Старога Ольсы» | ||
| Выдадзены | 2013 | |
| Жанр | фольк | |
| Храналёгія «Старога Ольсы» | ||
| Дрыгула (2009) |
Santa Maria (2013) |
Medieval Classic Rock (2016) |
Santa Maria — альбом гурта «Стары Ольса». Запісаны ў 2013 годзе.
У аздабленьні альбома выкарыстаныя: фрагмэнт малюнку «Мадона» (1416) італьянскага мастака Джэнтыле да Фабрыяна (Gentile da Fabriano, 1370–1427); фрагмэнт гравюры «Дудар» (1514) нямецкага мастака Альбрэхта Дурэра; мапа ВКЛ, складзеная ў 1655 годзе францускім гісторыкам і картографам Нікаля Сансонам (Nicolas Sanson, 1600–1667).
«Віленскі сшытак» (іншая назва «Віленская табулатура» ці «Tabulatura Vilnensis») — ананімны зборнік п’ес для сольнага (на лютні і аргане) і ансамблевага выкананьня. Быў складзены ў Вільні ў 1600 годзе, зьмяшчае рычэркары, такаты, разнастайныя танцы ўсходне- і заходнеэўрапейскага паходжаньня, апрацоўкі канцон і іншых вакальных твораў. Найбольш верагодным аўтарам Віленскага сшытка называюць Дыямэда Катона (Diomedes Cato, 1560 — пасьля 1619).
«Полацкі сшытак» — зборнік барочнай музыкі (навуковыя назвы «Астрамечаўскі рукапіс» ці «Рукапіс 127/56 Ягелонскай бібліятэкі», сучасная архіўная сыгнатура 10002). Пасьля вайны зь нямецкіх запасьнікаў у Польшчу трапіў беларускі ўніяцкі служэбнік, які ў 1956 годзе паступіў у Бібліятэку Ягелонскага ўнівэрсытэту (Кракаў). У вокладку гэтага служэбніка быў уклеены нотны рукапіс, які ў 1962 годзе знайшоў беларускі прафэсар Адам Мальдзіс. Дасьледваў рукапіс польскі музыказнаўца Ежы Голас. З таго часу Е. Голас фігуруе ў энцыкляпэдыях як афіцыйны адкрывальнік рукапісу. Зборнік быў складзены ў вёсцы Астрамечава на Берасьцейшчыне, але належаў полацкаму біскупу, таму атрымаў назву «Полацкі сшытак». У наш час творы з «Полацкага сшытку» трывала ўвайшлі ў партытуры польскіх і нават нямецкіх музыкаў.
Валянцін Бакфарк (Valentin Bakfark, 1506–1576) — лютніст і кампазытар вугорскага паходжаньня. Жывучы ў Вільні, стаў адным з самых славутых віртуозаў-лютністаў эпохі Рэнэсансу, стваральнікам прынцыпова новай тэхнікі ігры на інструмэнце, заснаванай на выкарыстаньні дасягненьняў вакальнай поліфаніі.
Войцех Длугарай (Wojciech Długoraj, 1557 — пасьля 1619) — кампазытар і лютніст-віртуоз, у 1583—1585 гадах лютніст караля Стэфана Баторыя. Вядомы сваімі лютневымі п’есамі (віланэламі, фантазіямі і танцамі). Творы В. Длугарая захаваліся ў рукапіснай «Табулатуры Длугарая», у табулатуры «Thesaurus harmonicus» (1603) і іншых нямецкіх выданьнях.
«Llibre Vermell de Montserrat» (у перакладзе з каталянскай «Чырвоная кніга кляштара Мансэрат») — рукапіс XIV ст., утрымлівае 10 сярэднявечных песьняў. Згодна з камэнтарам укладальніка, падабраныя песьні можна выконваць паломнікам, якія спыніліся ў манастыры і маюць жаданьне сьпяваць і танчыць. Адна з гэтых песьняў «Cuncti simus concanentes» («Засьпяваем разам»).
Альфонс X Мудры (1221—1284) — кароль Кастыліі і Леону, укладальнік і выдавец зборніку «Las Cantigas de Santa Maria». Вершы Альфонса Мудрага галоўным чынам прысьвечаны Дзеве Марыі.
Зьмест
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- «Ave Maria. Cuncti simus concanentes» (Llibre Vermell de Montserrat, XIV ст., пераклад: З. Сасноўскі)
- «Saltarello» (Дыямэд Катон)
- «Balkano» *
- «Nuovo» *
- «Ciupa» *
- «Eiusdem nationis» (Войцех Длугарай)
- «Pasterz» *
- «Sliczna kwiecie» *
- «Tryton»
- «Schöner deutscher dantz» (Валянцін Бакфарк)
- «Cantario» *
- «Totentanz». XIII ст.
- «Maci karaleva. Quen a omagen da virgin» (Альфонс X Мудры, XIII ст., пераклад: З. Сасноўскі)
- * — са зборніку XVII ст. «Полацкі сшытак»
Удзельнікі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Марыя Шарый — дудка, сярэднявечныя жалейкі
- Ільля Кубліцкі — лютня, цыстры
- Зьміцер Сасноўскі — дуды, вакал
- Алесь Чумакоў — вакал, сярэднявечныя жалейкі, раўшпфайф, помер, рэбэк, цыстра
- Андрэй Апановіч — барабаны
- Сяргей Тапчэўскі — барабаны, пэркусія, тромба марына, вакал
- Аляксей Войцех — барабан (5)
- Запіс — Віталь Кулеўскі, Андрэй Апановіч
- Студыя — Sunflowers
- Мастэрынг — Анатоль Шаўцоў
- Фота — Аляксандр «Tarantino» Ждановіч
- Вёрстка вокладкі — Алесь Чумакоў