Старшыня
Cтаршыня́[1][2][3] (наркам. старшына) — воінскае ці спэцыяльнае званьне сяржанцкага саставу ва Узброеных Сілах, іншых войсках і вайсковых фармаваньнях Рэспублікі Беларусь і некаторых іншых краінаў. Па рангу вышэй за старшага сяржанта.
Ва Ўзброеных Сілах Рэспублікі Беларусь надаецца вайскоўцу, які да гэтага меў званьне старшы сяржант, па заканчэньні ўсталяванага тэрміну выслугі ў гэтым воінскім званьні, калі ён займае пасаду, для якой штатам агадана воінскае званьне старшына ці больш высокае.
Перад воінскім званьнем вайскоўца, які праходзіць ваенную службу ў гвардзейскай вайсковай частцы дадаецца слова «гвардыі».
Воінскае званьне рэзэрвіста дапаўняецца словам «рэзерву».
Воінскае званьне грамадзяніна, які складаецца ў запасе ці знаходзіцца ў адстаўцы, дапаўняецца адпаведна словамі «запасу» ці «ў адстаўцы».
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Мікола Байкоў, Сьцяпан Некрашэвіч. старшыня м. — старшина, председатель // Беларуска-расейскі слоўнік. — Менск: Дзяржаўнае выдавецтва Беларусі, 1925.
- ^ Мікола Байкоў, Андрэй Бараноўскі. старшина — старшыня // Практычны беларускі вайсковы слоўнік / старш.кам. П. Валасноў. — Менск: Вайсковая камісія пры Інбелкульце, 1927. — (Беларуская навуковая тэрміналёгія).
- ^ Калента, Карвоўскі, Саломенік, Пятро Юргялевіч. старшина — старшыня // Ваенны руска-беларускі слоўнік / рэд. Язэп Мацюкевіч, старш.кам. Кобленц. — Менск: Інстытут мовазнаўства, 1933. — (Беларуская навуковая тэрміналёгія).
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15)
| |||||||||||||||||||||||