Іван Ермачэнка: розьніца паміж вэрсіямі
артаграфія, стыль |
д афармленьне |
||
| Радок 2: | Радок 2: | ||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
| ⚫ | Зь сялянскае сям’і. У 1914 скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік [[Першая сусьветная вайна|1-е сусьветнай вайны]]. У грамадзянскую вайну ў [[Расея|Расеі]] ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала [[Пётар Урангель|П. Урангеля]]. У 1920 эвакуяваўся ў [[Турэччына|Турэччыну]]. Там далучыўся да беларускага руху. У 1921 у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду [[БНР]] у [[Канстантынопаль|Канстантынопалі]] й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у [[Югаславія|Югаславіі]] й [[Баўгарыя|Баўгарыі]]. У 1922 намесьнік міністра замежных справаў БНР у [[Коўна|Коўні]]. Пераехаў у [[Прага|Прагу]], дзе ў 1929 скончыў мэдычны факультэт [[Карлаў унівэрсытэт|Карлава ўнівэрсытэту]]. Падчас навучаньня ўваходзіў у кіраўніцтва шэрагу беларускіх студэнцкіх арганізацыяў: [[Беларускі сялянскі саюз|Беларускага сялянскага саюзу]], [[Беларуская грамада|Беларускае грамады]] й іншых. Фундатар часопісу «[[Іскры Скарыны]]». Ад 1938 — куратар беларуска-нямецкага супрацоўніцтва. Ад кастрычніку 1941 у [[Менск]]у; узначальваў створаную ім [[Беларуская Народная Самапомач|Беларускую народную самапомач (БНС)]], адзіную дазволеную немцамі беларускую арганізацыю на той час. 22 чэрвеня 1942 узначаліў [[Беларускія мужы даверу|Беларускіх мужоў даверу]] й стаў дарадцам генэральнага камісара Беларусі [[Вільґельм Кубэ|В.Кубэ]]. Друкаваўся ў «Менскай (Беларускай) газэце». З дазволу В. Кубэ пачаў ствараць [[Беларускі корпус самааховы]]. Увесну 1943 падчас кампаніі [[СС]] і [[паліцыя|паліцыі]] супраць В. Кубэ зьняты з усіх пасадаў. 27 красавіка 1943 высланы ў Прагу, дзе быў арыштаваны [[гестапа]] па справе забойства Кубэ. Напачатку 1945 выехаў на захад [[Нямеччына|Нямеччыны]]. Уваходзіў у склад [[БЦР]]. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Зь сялянскае сям’і. У 1914 скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік [[Першая сусьветная вайна|1-е сусьветнай вайны]]. У грамадзянскую вайну ў [[Расея|Расеі]] ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала [[Пётар Урангель|П. Урангеля]]. У 1920 эвакуяваўся ў [[Турэччына|Турэччыну]]. Там далучыўся да беларускага руху. У 1921 у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду [[БНР]] у [[Канстантынопаль|Канстантынопалі]] й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у [[Югаславія|Югаславіі]] й [[Баўгарыя|Баўгарыі]]. У 1922 намесьнік міністра замежных справаў БНР у [[Коўна|Коўні]]. Пераехаў у [[Прага|Прагу]], дзе ў 1929 скончыў мэдычны факультэт [[Карлаў унівэрсытэт|Карлава ўнівэрсытэту]]. Падчас навучаньня ўваходзіў у кіраўніцтва шэрагу беларускіх студэнцкіх арганізацыяў: [[Беларускі |
||
| ⚫ | |||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
||
Вэрсія ад 12:51, 31 сьнежня 2017
Іва́н Абра́мавіч Ермачэ́нка (13 траўня 1894, в. Капачэўка Барысаўскага павету Менскае губэрні — 25 лютага 1970, штат Флорыда, ЗША) — беларускі палітычны дзяяч, публіцыст.
Біяграфія
Зь сялянскае сям’і. У 1914 скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік 1-е сусьветнай вайны. У грамадзянскую вайну ў Расеі ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала П. Урангеля. У 1920 эвакуяваўся ў Турэччыну. Там далучыўся да беларускага руху. У 1921 у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду БНР у Канстантынопалі й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у Югаславіі й Баўгарыі. У 1922 намесьнік міністра замежных справаў БНР у Коўні. Пераехаў у Прагу, дзе ў 1929 скончыў мэдычны факультэт Карлава ўнівэрсытэту. Падчас навучаньня ўваходзіў у кіраўніцтва шэрагу беларускіх студэнцкіх арганізацыяў: Беларускага сялянскага саюзу, Беларускае грамады й іншых. Фундатар часопісу «Іскры Скарыны». Ад 1938 — куратар беларуска-нямецкага супрацоўніцтва. Ад кастрычніку 1941 у Менску; узначальваў створаную ім Беларускую народную самапомач (БНС), адзіную дазволеную немцамі беларускую арганізацыю на той час. 22 чэрвеня 1942 узначаліў Беларускіх мужоў даверу й стаў дарадцам генэральнага камісара Беларусі В.Кубэ. Друкаваўся ў «Менскай (Беларускай) газэце». З дазволу В. Кубэ пачаў ствараць Беларускі корпус самааховы. Увесну 1943 падчас кампаніі СС і паліцыі супраць В. Кубэ зьняты з усіх пасадаў. 27 красавіка 1943 высланы ў Прагу, дзе быў арыштаваны гестапа па справе забойства Кубэ. Напачатку 1945 выехаў на захад Нямеччыны. Уваходзіў у склад БЦР.
Ад 1948 на эміграцыі ў ЗША. Працаваў лекарам. Адзін з заснавальнікаў Злучанага беларуска-амэрыканскага дапамогавага камітэту ў Саўт-Рывэры (штат Нью-Джэрзі). Публікаваўся ў часопісу «Беларус у Амэрыцы».