Кляс По́нтус А́рнальдсан (па-швэдзку: Klas Pontus Arnoldson; 21 кастрычніка (у некаторых крыніцах 27 кастрычніка[8][9][10][11]) 1844, Гётэборг — 20 лютага 1916, Стакгольм) — швэдзкіпісьменьнік, журналіст, палітык і пацыфіст, сумесна з Фрэдрыкам Баэрам ляўрэат Нобэлеўскай прэміі міру (1908). Быў заснавальнікам і першым старшынём Швэдзкага саюзу міру і арбітражу, створанага ў 1883 годзе. Пачынаў кар'еру служачым чыгуначнай станцыі (1871-1881), быў павышаны да начальніка станцыі[8]. Пасьля заняўся палітыкай. Дэпутат рыксдага ад 1882 да 1887. Падтрымліваў нэўтральнасьць краін Паўночнай Эўропы. Быў рэдактарам пэрыядычных выданьняў «Tiden», «Fredsvännen», «Nordsvenska Dagbladet». Аўтар твораў, прысьвечаных праблеме дасягненьня міру, народаўладзьдзя, свабодзе ды талерантнасьці, напрыклад кнігі «Надзея вякоў» («Seklernas hopp», 1901)[9]. У 1905 годзе адыграў значную ролю ў мірным вырашэньні пытаньня аб скасаваньні Швэдзка-нарвэскай уніі.
Лауреаты Нобелевской премии : В 2 кн. / [Редкол.: Губский Е. Ф. (отв. ред.) и др. ; Вступ. статьи О. Уитмена, К. Г. Бернхарда]. — М.: Прогресс, 1992. — 740 с. — ISBN 5-01-002539-6 [Кн. 1]: А - Л.
Ларина О. В. [и др.] Лауреаты Нобелевской премии. — Москва: Дом Славян. кн., 2006. — 862 с. — ISBN 5-85550-115-9
Блох А. М. Советский Союз в интерьере нобелевских премий : факты. Документы. Размышления. Комментарии. — Изд. 2-е. — Москва: Физматлит, 2005. — 878 с. — ISBN 5-9221-0527-2