Люі Рэно
Люі Рэно | |
 | |
| Дата нараджэньня | 21 траўня 1843[1][2][3][…] |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 8 лютага 1918[1][2][3][…] (74 гады) |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня |
|
| Месца вучобы | |
| Занятак | юрыст, пэдагог, прафэсар унівэрсытэту, судзьдзя, адвакат |
| Навуковая сфэра | права |
| Месца працы | |
| Узнагароды | |
Люі́ Рэно́ (па-француску: Louis Renault, 21 траўня 1843 — 8 лютага 1918) — францускі юрыст, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі міру (1907) разам з Эрнэста Тэадора Манэта.
У 1890 годзе быў прызначаны юрысконсультам ў Міністэрства замежных справаў. На гэтай пасадзе ён ня раз прадстаўляў Францыю на міжнародных сустрэчах, у тым ліку на двух Гааскіх канфэрэнцыях (1899 і 1907) і на Лёнданскай марской канфэрэнцыі (1908—1909).
Будучы аўтарытэтным сябрам Міжнароднага трацейскага суда, Рэно часта запрашаўся да вырашэньня спрэчак, сярод якіх былі справы аб японскіх падатках (1905), касаблянская справа (1909), справа Саваркара (1911) і іншыя.
У 1907 годзе Рэно сумесна з Эрнеста Манэта стаў ляўрэатам Нобэлеўскай прэміі міру «як сапраўдны геній міжнароднага права ў Францыі». Таксама быў уганараваны Ордэнам Ганаровага легіёна — найвышэйшай узнагароды Францыі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Louis Renault // Encyclopædia Britannica (анг.)
- ^ а б Louis Renault // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
- ^ а б Louis Vieillard-Baron dit Renault // Roglo — 1997.
| |||||
| Агульныя | |
|---|---|
| Нацыянальныя бібліятэкі | |
| Біяграфічныя слоўнікі | |
| Навуковыя базы зьвестак | |
| Іншыя | |
