Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла (Новы Сьвержань)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
| |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
| |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Новы Сьвержань |
Каардынаты | 53°27′04.52″ пн. ш. 26°44′10.16″ у. д. / 53.4512556° пн. ш. 26.7361556° у. д.Каардынаты: 53°27′04.52″ пн. ш. 26°44′10.16″ у. д. / 53.4512556° пн. ш. 26.7361556° у. д. |
Канфэсія | каталіцтва |
Эпархія | Менска-Магілёўская архідыяцэзія |
Архітэктурны стыль | рэнэсансная архітэктура[d] |
Дата заснаваньня | XV ст. |
Статус | Ахоўная зона |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла | |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла — помнік архітэктуры XVI стагодзьдзя ў Новым Сьвержані. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на гістарычным Рынку. Твор архітэктуры рэнэсансу. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]17 кастрычніка 1588 году Мікалай Радзівіл «Сіротка» фундаваў касьцёл у Сьвержані. Відаць, як паведамляюць інвэнтары, будаваньне пачалося таго ж году. Вядома, што ў 1600 годзе касьцёл ужо дзеяў.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Сьвержань апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1818 годзе ў час навальніцы моцны вецер зьнес дах і часткова пашкодзіў вежу сьвятыні. Па гэтым касьцёл адрамантавалі, асобна паставілі званіцу, якая згарэла пры пажары 1890 году. Рамонты адбываліся ў 1828 і 1856 гадох.
Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1864 годзе ўлады Расейскай імпэрыі гвалтоўна зачынілі касьцёл. Толькі ў 1901 годзе яго вярнулі каталікам.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зачынілі касьцёл і выкарыстоўвалі будынак у гаспадарчых мэтах. У 1988 годзе касьцёл вярнулі каталікам.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Помнік архітэктуры рэнэсансу з элемэнтамі готыкі. Гэта мураваная прастакутная ў пляне 1-нэфавая базыліка з слаба акрэсьленым трансэптам і невысокай паўкруглай алтарнай апсыдай, якая ўнутры мае складаны абрыс. З паўночнага боку асноўнага аб’ёму далучаецца пазьнейшая 3-ярусная квадратная ў пляне вежа, накрытая 4-гранным шатром з кароткім шпілем. Ніжнюю частку ўмацоўваюць контрфорсы, верхнія ярусы аздабляюцца роўнічнымі аркавымі нішамі, у другім ярусе ўпрыгожваюцца аркадай зь пілястрамі. У цэнтральных нішах кожнай грані праразаюцца паўцыркульныя праёмы. Да 1818 году вонкавыя сьцены былі неатынкаванымі. Перабудовы ў другой чвэрці ХІХ ст. зьмянілі мастацкае аблічча помніка.
Інтэр’ер зальнага тыпу. Абапал нэфа разьмяшчаюцца бакавыя капліца: Найсьвяцейшай Панны Марыі (направа) і Сьвятога Антонія (налева). У ніжнім ярусе вежы вылучаецца бабінец з разьмешчанымі над ім хорамі, якія адкрываюцца ў асноўнае памяшканьне невялікім аркавым праёмам. Сходы на хоры — у тоўшчы заходняй сьцяны. Скляпеньні цыліндрычныя з распалубкамі. У бабінцы скляпеньне апрацоўваецца дэкаратыўнымі нэрвюрамі[1].
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
1920-я гг.
-
1920-я гг.
-
1920-я гг.
-
1920-я гг.
-
красавік 1943 г.
-
красавік 1943 г.
-
красавік 1943 г.
-
чэрвень 1943 г.
Сучасныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
2013 г.
-
2013 г.
-
2014 г.
-
2014 г.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Трацэўскі У. Навасвержанскі Петрапаўлаўскі касцёл // Архітэктура Беларусі. Энцыкл. — Менск, 1993. С. 363.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 612Г000620 |