Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар францішканаў (Ворша)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар францішканаў
| |
Касьцёл Сьвятога Антонія і кляштар францішканаў
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Ворша |
Каардынаты | 54°30′16.83″ пн. ш. 30°24′50.39″ у. д. / 54.504675° пн. ш. 30.4139972° у. д.Каардынаты: 54°30′16.83″ пн. ш. 30°24′50.39″ у. д. / 54.504675° пн. ш. 30.4139972° у. д. |
Архітэктурны стыль | барока |
Заснавальнік | Войцех Станіслаў Катоўскі[d] |
Дата заснаваньня | XVII ст. |
Статус | Ахоўная зона |
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар францішканаў | |
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар францішканаў на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар францішканаў — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Воршы. Знаходзіцца на Зааршыньні, пад адрасам Дамініканская вуліца, 4. Касьцёл і кляштар дзеялі да 1863 году. Твор архітэктуры барока. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Комплекс Аршанскага францішканскага кляштару складаўся з касьцёла і кляштарнага корпуса. У 1970-я гады савецкія ўлады зруйнавалі касьцёл (захаваліся падмуркі). З савецкіх часоў кляштарны корпус знаходзіцца ў занядбаным стане.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Кляштар францішканаў у Воршы фундаваў у 1680 годзе стольнік рэчыцкі Войцех Станіслаў Катоўскі. Першыя кляштарныя пабудовы, відаць, былі драўлянымі. Мураваны касьцёл пад тытулам Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі зь вежай-званіцай асьвяцілі 10 жніўня 1768 году. Тады ж збудавалі жылы корпус.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па першым падзеле Рэчы Паспалітай (1772 год), калі Ворша апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. У пачатку XIX ст. касьцёл пацярпеў ад пажару, па адбудове яго пераасьвяцілі пад тытулам Сьвятога Антонія.
Па здушэньні нацыяльнальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1863 годзе расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар. Пазьней у кляштарных будынкаў разьмяшчаліся інвалідная каманда, арыштанцкі дом.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1920—1930-я гады ў будынках кляштару знаходзілася рамесная вучэльня[1].
У 1970-я гады савецкія ўлады зруйнавалі касьцёл дзеля пашырэньня праезнай часткі. У наш час будынак кляштару занядбаны.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцёл
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцёл — базыліка з 2-яруснай вежай-званіцай, якая мела шатровае пакрыцьцё. Бакавыя фасады рытмічна падзяляліся высокімі аркавымі аконнымі праёмамі. Будынак арыентаваўся алтаром на поўдзень, галоўным фасадам зьвяртаўся да вуліцы і да ракі, разьмяшчаўся зь невялікім водступам ад лініі забудовы.
Інтэр’ер аздаблялі 7 алтароў, сярод якіх Нараджэньня Панны Марыі, Езуса Хрыста, Апекі Найсьвяцейшай Божай Маці, Сьвятога Францішка, Сьвятога Антонія, Сьвятога Язэпа.
Кляштар
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Кляштарны корпус — 2-павярховы прастакутны ў пляне будынак. Стаяў ззаду касьцёла, трохі ўгору рэльефам мясцовасьці.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Ю. Дзержаноўскі, 1913 г.
-
да 1918 г.
-
да 1930 г.
-
1939 г.
-
1939 г.
-
1939 г.
-
1939 г.
-
1939 г.
-
да 1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
жнівень 1941 г.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1942 г.
-
1943 г.
-
па 1944 г.
-
па 1944 г.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ярашэвіч А. Аршанскі кляштар францысканцаў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 252.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
- Слюнькова И. Н. Монастыри восточной и западной традиций: Наследие архитектуры Беларуси / Рос. акад. архитектуры и строит. наук. — М.: Прогресс-Традиция, 2002. — 600 с.: ил. ISBN 5-89826-093-5.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 212Г000889 |