Гораждзе

	Гораждзе
	бас. Goražde
Краіна:	Босьнія і Герцагавіна
Дзяржаўнае ўтварэньне:	Фэдэрацыя Босьніі і Герцагавіны
Грамада:	Гораждзе
Плошча:	5,67 км²;
Вышыня:	345 м н. у. м.
Насельніцтва:	12 512 чал. (2013);
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Тэлефонны код:	+387 38
Паштовы індэкс:	73000
Геаграфічныя каардынаты:	43°40′0″ пн. ш. 18°58′40″ у. д. / 43.66667° пн. ш. 18.97778° у. д.Каардынаты: 43°40′0″ пн. ш. 18°58′40″ у. д. / 43.66667° пн. ш. 18.97778° у. д.
	Гораждзе на мапе Босьніі і Герцагавіны Гораждзе
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
	http://www.gorazde.ba Афіцыйны сайт

Го́раждзе^[1] (па-басьнійску: Goražde) — горад, цэнтар аднайменнай абшчыны ў Босьніі і Герцагавіне. Разьмешчаны на рацэ Дрыне і зьяўляецца самым усходнім пунктам басьнійска-харвацкай фэдэрацыі ўнутры Босьніі і Герцагавіны. Адлегласьць да Сараева, разьмешчанага на паўночны захад ад гораду, складае 45 км. У горадзе на 90% насельніцтва баснійцы.

Гісторыя

Упершыню Гораждзе быў згаданы ў пэрыяд паміж 1379 і 1404 гадамі. З 1423 па 1878 гады знаходзіўся пад уладай Асманскай імпэрыі. У 1878 — 1918 гадах належаў Аўстра-Вугоршчыне. У Басьнійскай вайне 1992—1995 гадоў, за горад ішлі цяжкія баі паміж сэрбамі і басьнійцамі. У 1993 быў абвешчаны зонай пад абаронай ААН. Паводле Дэйтанскага пагадненьня горад быў уключаны ў басьнійска-харвацкую фэдэрацыі. З тых часоў ён зьяўляецца амаль анклявам, злучаным з астатняй тэрыторыяй фэдэрацыі тонкай палоскай зямлі.

Эканоміка

У горадзе разьвіты цэмэнтавая і хімічная прамысловасьці.

Цікавыя факты

Адна з вуліцаў Гораждзя названа ў гонар Джахара Дудаева.

Крыніцы

^ Напісаньне Гораждзе ў адпаведнасьці з мапай да арт. Чарнагорыя. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — 512 с. — ISBN 985-11-0279-2

Вонкавыя спасылкі

Гораждзе — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Афіцыйны сайт Гораждзе

[1] Напісаньне Гораждзе ў адпаведнасьці з мапай да арт. Чарнагорыя. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — 512 с. — ISBN 985-11-0279-2

[1]