Юры Кашыра: розьніца паміж вэрсіямі

Юры Кашыра
	Юры Кашыра
Род дзейнасьці	ксёндз-марыянін, мучанік, блаславёны
Дата нараджэньня	4 красавіка 1904
Месца нараджэньня	Аляксандраў, Мёрскі раён
Дата сьмерці	18 лютага 1943 (38 гадоў)
Месца сьмерці	Росіца, Дрысенскі раён
Занятак	каталіцкі сьвятар
	Юры Кашыра ў Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 09:09, 18 верасьня 2018

Благаслаўлёны Юры Кашыра MIC (4 красавіка 1904, Аляксандраў, Мёрскі раён — 18 лютага 1943, Росіца, Дрысенскі раён) — рымска-каталіцкі дзеяч, ксёндз-марыянін, пакутнік, блажэнны рымска-каталіцкага касьцёлу.

Біяграфія

З праваслаўнай сям’і, дзе захоўваліся ўніяцкія традыцыі. Быў ахрышчаны ў праваслаўнай царкве в. Чарэсы. Ягоная маці перайшла на каталіцтва ў 1907, сам жа зрабіў гэта 22 кастрычніка 1922. У 1924-1925 вучыўся ў Друйскай гімназіі айцоў марыянаў, 2 жніўня 1926 сам уступіў у гэты манаскі закон. Навіцыят адбываў у Друі, якім кіраваў тады а. Андрэй Цікота. Потым вучыўся ў Рыме, Вільні. Высьвячаны на сьвятара 20 чэрвеня 1935, праз тры дні адбылася прыміцыя ў Друйскім касьцёле. Год служыў ў Вільні, пасьля зноў у Друі. Працаваў тут кіраўніком ювэнату, прэфэктам гімназіі. За сваю беларускую дзейнасьць 23 чэрвеня 1933 на загад ваяводы разам з айцамі Дашутам, Хамёнкам, Смулькам прымусова вывезены з Друі. Быў прызначаны пробашчам у Расьне, але пасьля таго, як бальшавікі занялі Расну, выйшаў адтуль і прыбыў у Скурац (Польшча). Аднак, праз пэўны час вымушаны быў зноў пайсьці адтуль у Вільню, каб зноў апынуцца ў Друі. У 1942 разам з ксяндзом Антоніем Ляшчэвічам выехаў у Росіцу, дзе распачаў місіянэрскую дзейнасьць сярод мясцовага насельніцтва. У 1943 застаўся разам зь людзьмі, зачыненымі фашыстамі ў вясковай хаце, дзе й згарэў жыўцом.

Бэатыфікаваны 13 чэрвеня 1999 разам з 107 іншымі мучанікамі часоў Другое сусьветнае вайны.

Вонкавыя спасылкі

@@ Радок 14: / Радок 14: @@
 == Біяграфія ==
-З [[праваслаўе|праваслаўнай]] сям’і, дзе захоўваліся ўніяцкія традыцыі. Быў ахрышчаны ў праваслаўнай царкве в. [[Чарэсы]]. Ягоная маці перайшла на каталіцтва ў [[1907]], сам жа зрабіў гэта [[22 кастрычніка]] [[1922]]. У [[1924]]-[[1925]] вучыўся ў [[Друя|Друйскай]] гімназіі айцоў марыянаў, [[2 жніўня]] [[1926]] сам уступіў у гэты манаскі закон. Навіцыят адбываў у Друі, якім кіраваў тады а. [[Андрэй Цікота]]. Потым вучыўся ў [[Рым]]е, [[Вільня|Вільні]]. Высьвячаны на сьвятара [[20 чэрвеня]] [[1935]], праз тры дні адбылася прыміцыя ў Друйскім касьцёле. Год служыў ў Вільні, пасьля зноў у Друі. Працаваў тут кіраўніком ювэнату, прэфэктам гімназіі. За сваю беларускую дзейнасьць [[23 чэрвеня]] [[1933]] на загад ваяводы разам з айцамі Дашутам, Хамёнкам, Смулькам прымусова вывезены з Друі. Быў прызначаны пробашчам у [[Расна (Берасьцейская вобласьць)|Расьне]], але пасьля таго, як [[СССР|бальшавікі]] занялі Расну, выйшаў адтуль і прыбыў у [[Скурац]] ([[Польшча]]). Аднак, праз пэўны час вымушаны быў зноў пайсьці адтуль у Вільню, каб зноў апынуцца ў Друі. У [[1942]] разам з ксяндзом [[Антоні Ляшчэвіч|Антоніем Ляшчэвічам]] выехаў у Росіцу, дзе распачаў місіянэрскую дзейнасьць сярод мясцовага насельніцтва. У [[1943]] застаўся разам зь людзьмі, зачыненымі фашыстамі ў вясковай хаце, дзе й згарэў жыўцом.
+З [[праваслаўе|праваслаўнай]] сям’і, дзе захоўваліся ўніяцкія традыцыі. Быў ахрышчаны ў праваслаўнай царкве в. [[Чарэсы]]. Ягоная маці перайшла на каталіцтва ў 1907, сам жа зрабіў гэта 22 кастрычніка 1922. У 1924-1925 вучыўся ў [[Друя|Друйскай]] гімназіі айцоў марыянаў, 2 жніўня 1926 сам уступіў у гэты манаскі закон. Навіцыят адбываў у Друі, якім кіраваў тады а. [[Андрэй Цікота]]. Потым вучыўся ў [[Рым]]е, [[Вільня|Вільні]]. Высьвячаны на сьвятара 20 чэрвеня 1935, праз тры дні адбылася прыміцыя ў Друйскім касьцёле. Год служыў ў Вільні, пасьля зноў у Друі. Працаваў тут кіраўніком ювэнату, прэфэктам гімназіі. За сваю беларускую дзейнасьць 23 чэрвеня 1933 на загад ваяводы разам з айцамі Дашутам, Хамёнкам, Смулькам прымусова вывезены з Друі. Быў прызначаны пробашчам у [[Расна (Берасьцейская вобласьць)|Расьне]], але пасьля таго, як [[СССР|бальшавікі]] занялі Расну, выйшаў адтуль і прыбыў у [[Скурац]] ([[Польшча]]). Аднак, праз пэўны час вымушаны быў зноў пайсьці адтуль у Вільню, каб зноў апынуцца ў Друі. У 1942 разам з ксяндзом [[Антоні Ляшчэвіч|Антоніем Ляшчэвічам]] выехаў у Росіцу, дзе распачаў місіянэрскую дзейнасьць сярод мясцовага насельніцтва. У 1943 застаўся разам зь людзьмі, зачыненымі фашыстамі ў вясковай хаце, дзе й згарэў жыўцом.
-[[Бэатыфікацыя|Бэатыфікаваны]] [[13 чэрвеня]] [[1999]] разам з 107 іншымі мучанікамі часоў [[Другая сусьветная вайна|Другое сусьветнае вайны]].
+[[Бэатыфікацыя|Бэатыфікаваны]] 13 чэрвеня 1999 разам з 107 іншымі мучанікамі часоў [[Другая сусьветная вайна|Другое сусьветнае вайны]].
 == Вонкавыя спасылкі ==