Нарвэская мова: розьніца паміж вэрсіямі
д выпраўленьне перанакіраваньня на шаблён |
д Removing Link FA template (handled by wikidata) - The interwiki article is not featured |
||
| Радок 31: | Радок 31: | ||
[[Катэгорыя:Скандынаўскія мовы]] |
[[Катэгорыя:Скандынаўскія мовы]] |
||
[[Катэгорыя:Мовы Нарвэгіі]] |
[[Катэгорыя:Мовы Нарвэгіі]] |
||
{{Link FA|bs}} |
|||
{{Link FA|cs}} |
|||
{{Link FA|hr}} |
|||
Вэрсія ад 20:06, 9 сакавіка 2015
| Нарвэская мова | |
| Norsk | |
.jpg) | |
 | |
| Ужываецца ў | Нарвэґіі |
|---|---|
| Рэгіён | Скандынавія |
| Колькасьць карыстальнікаў | прыкладна 4 600 000 чал. |
| Клясыфікацыя | Індаэўрапейская сям'я |
| Афіцыйны статус | |
| Афіцыйная мова ў |  Нарвэґіі
|
| Дапаможная мова ў | — |
| Рэгулюецца | Нарвэйскай моўнай радай і нарвэскай акадэміяй |
| Статус: | 1 дзяржаўная[d][1] |
| Пісьмо | лацінскае пісьмо |
| Коды мовы | |
| ISO 639-1 | no, nb (букмал), nn (нюнарск) |
| ISO 639-2(Б) | nor, nob (букмал), nno (нюнарск) |
| ISO 639-2(Т) | nor, nob (букмал), nno (нюнарск) |
| ISO 639-3 | nor |
| SIL | nor, nob (букмал), nno (нюнарск) |
Нарвэ́ская мова (па-нарвэску: norsk nɔʂːk) — мова германскае ґрупы індаэўрапейскае моўнае сям'і, на якой размаўляюць у Нарвэґіі. Гістарычная нарвэская мова найбольш блізкая да фарэрскай і ісьляндзкай моваў. Аднак дзякуючы значнаму ўплыву данскай мовы і некатораму ўплыву швэдзкай, нарвэская ў агульным разуменьні блізкая і да гэтых моваў. Больш сучасная клясыфікацыя ставіць нарвэскую разам з дацкай і швэдзкай у ґрупу мацерыковых скандынаўскіх моваў, у адрозьненьні ад астраўных скандынаўскіх моваў.
Мінуўшчына
Нарвэская мова панавала ў краіне да пэрсанальнай вуніі з Даніяй 1536 году. Той старажытны від мовы захаваўся сярод ісляндзкіх нашчадкаў нарвэскіх перасяленцаў у выглядзе сучаснай ісляндзкай мовы. Зь пераходам да вуніі з Швэцыяй у 1814 годзе ў дзяржаўную мову ўводзяцца нарвэскія словы, якую мовазнавец Кнуд Кнудсэн (1812—1895) ад пачатку нарок дацка-нарвэскай. Пасьля абвяшчэньня незалежнасьці Нарвэгіі ў 1905 годзе яна стаецца кніжнай мовай краіны. Пад канец ХІХ стагодзьдзя парлямэнт дазволіў школам весьці навучаньне на нарвэскай краёвай мове, якую вярнуў у літаратуру мовазнавец Івар Осэн (1813—1896) сваім дасьледаваньнем заходніх гаворак. Пасьля атрыманьня Нарвэгіяй незалежнасьці яе называюць новай нарвэскай. У далейшым кніжная мова прыпадабняецца да яе цягам 6 правапісна-граматычных рэформаў 1907, 1917, 1938, 1952, 1959 і 1981 гадоў[2].
Крыніцы
- ^ Ethnologue (анг.) — 25, 19 — Dallas, Texas: SIL International, 1951. — ISSN 1946-9675
- ^ Ян Максімюк. Мова «старэйшага брата» // Радыё «Свабода», 12 чэрвеня 2012 г. Праверана 7 сьнежня 2013 г.
Вонкавыя спасылкі
Нарвэская мова — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў