Лявон Заяц

	Лявон Заяц; лац. Lavon Zajac
	па-беларуску: Леанард Іосіфавіч Заяц
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	19 лютага (3 сакавіка) 1890; Даўгінаў, Вялейскі павет, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя;
Памёр:	23 верасьня 1935 (45 гадоў); Уфа, РСФСР, СССР;
Партыя:	Беларуская народная партыя сацыялістаў; Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянэраў;
Адукацыя:	Санкт-Пецярбурскі дзяржаўны ўнівэрсытэт;
	Лявон Заяц у Вікісховішчы

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Заяц (неадназначнасьць).

Ляво́н Язэ́павіч (Леанард Ёсіфавіч) За́яц (1890, в. Даўгінаў Вялейскага пав., цяпер у Вялейскім раёне — 23 верасьня 1935) — беларускі палітычны дзяяч.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сакавіку 1890 году ў мястэчку Даўгінаў Вялейскагу павету Віленскай губэрні. Скончыў Пецярбурскі ўнівэрсытэт. У 1914—16 гадох працаваў у Віленскім акцызным упраўленьні, у 1916—17 гадох — адказны сакратар Менскага аддзелу Ўсерасейскага Земсаюзу.

Сябар партыі беларускіх эсэраў. На Ўсебеларускім зьезьдзе абраны чальцом Рады БНР. 3 лютага 1918 году ў складзе Народнага сакратарыяту Беларусі. Пасьля расколу Рады БНР (13 сьнежня 1919 году) загадчык канцылярыі й дзяржаўны сакратар у Народнай Радзе БНР. Удзельнік Другой Усебеларускай канфэрэнцыі ў Бэрліне (1925).

3 1925 году ў БССР, кансультант Наркамфіну. Звольнены «ў сувязі з чысткай апарату». 19 ліпеня 1930 году арыштаваны ДПУ БССР па справе «Саюз вызваленьня Беларусі», высланы на 5 гадоў ва Ўфу. 25 ліпеня 1935 году зноў арыштаваны абласным упраўленьнем НКУС СССР, памёр у турме падчас сьледзтва.

Рэабілітаваны ў 1988 годзе.