Джэнэзіс Пі-Орыдж

Джэнэзіс Пі-Орыдж
	Джэнэзіс Пі-Орыдж
	Нэйл Эндру Мэгсан (Neil Andrew Megson)
	Джэнэзіс Пі-Орыдж
Дата нараджэньня	22 лютага 1950
Месца нараджэньня	Victoria Park[d], Ангельшчына;
Дата сьмерці	14 сакавіка 2020
Месца сьмерці	Lower East Side[d], Нью-Ёрк;
Прычына сьмерці	chronic myelomonocytic leukemia[d] і леўкемія[d]
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Месца вучобы	Gatley Primary School[d]; Stockport Grammar School[d] (1964); Solihull School[d] (1968); Унівэрсытэт Гала[d];
Прафэсія	вакаліст, кампазытар
Сябра ў	Psychic TV[d], Throbbing Gristle, COUM Transmissions[d] і Thee Majesty[d]
Жанры	Індастрыял, постпанк
Інструмэнты	голас[d], электрагітара, сынтэзатар і скрыпка
Гурты	Throbbing Gristle, Psychic TV, Thee Majesty
Лэйблы	Industrial Records
Сайт	genesisporridge.com (анг.)
	Джэнэзіс Пі-Орыдж у Вікісховішчы

Джэнэ́зіс Брэ́ер Пі-О́рыдж (па-ангельску: Genesis Breyer P-Orridge; нар. 22 лютага 1950, Манчэстэр, Ангельшчына) — брытанскі музыка і пэрфармансіст. Удзельнік вялікага мноства музычных праектаў і заснавальнік індастрыялу.

Біяграфія

Нэйл Эндру Мэгсан нарадзіўся і рос у Манчэстэры. Скончыўшы школу, у 1968 ён паступіў ва Ўнівэрсытэт Гал (Hull University), дзе навучаўся эканоміцы, філязофіі і розным сацыяльным навукам. Менавіта ў тыя гады Нэйл Мэгсан атрымаў сваё новае, больш вядомае імя: пасьля адной з студэнцкіх вечарын сукурсьнікі Нэйла пачынаюць клікаць яго Джэнэзіс (genesis — па-ангельску: паходжаньне, узьнікненьне, генэзіс, пачатак)). Пазьней ён прыдумаў сабе і прозьвішча: Пі-Орыдж (porridge — па-ангельску: аўсяная каша, аўсянка).

Ужо ў студэнцкія гады Пі-Орыдж пачаў праяўляць сябе як бунтар, змагар супраць сыстэмы каштоўнасьцяў, сацыяльных рамак. Фактычна часопіс «Worm» (па-ангельску: чарвяк), які Пі-Оррыдж пачаў выдаваць у сьценах унівэрсытэту, быў прысьвечаны ягоным антысацыяльным памкненьням. Пасьля чацьвёртага нумару часопіс быў забаронены.

У 1969 Пі-Орыдж у рамках супрацоўніцтва з пэрформанс-гуртом «Transmedia Exploration» прыняў удзел у стварэньні камуны, мэтаю якой было пазбавіць удзельнікаў ад якіх-кольвек умоўнасьцяў, якія зазвычай навязваюцца грамадзтвам. Гэтая канцэпцыя абапіраецца на тое, каб увесьці ў жыцьцё элемэнты выпадковасьці, ніколі не займацца адною справай, не карыстацца аднымі й тымі ж спосабамі вырашэньня задачаў. У тым жа годзе Пі-Орыдж і ягоная сяброўка Козі Фані Туці ўтварылі пэрформанс-гурт C.O.U.M. Transmission. Гурт з самага пачатку быў арыентаваны на правакацыйныя, радыкальныя дзеяньні зь вялікаю доляю гвалту, сэксу, акультных абрадаў. Іх пэрформансы мелі выгляд галерэяў і вулічных імпрэзаў. Нягледзячы на пратэсты абаронцаў маралі і парадку, C.O.U.M. Transmission існаваў дастаткова доўга. У 1973 Пі-Орыдж і Козі Фані Туці перабраліся ў Лёндан. У 1974 музыкантам Крысам Картэрам была напісаная музыка для імпрэзы «Throbbing Gristle» (па-ангельску: пульсуючы храсток , гульня словаў, што абазначае эрэкцыю). Пасьля таго Пі-Орыдж прыняў Картэра ў C.O.U.M. Transmission. Картэр аставаўся ў гурце да распаду ў 1976. У 1975 далучаецца Пітэр Крыстафэрсан. Варта сказаць, што C.O.U.M. Transmission былі дастаткова папулярнымі: іхнае шоў у Амстэрдаме наведалі больш як 2000 чалавек, у 1975 яны прэзэнтавалі Ангельшчыну на штогадовым Парыскім біенале. Таксама гурт атрымліваў стыпэндыі і гранты ад некалькіх прэстыжных навучальных установаў, у тым ліку і ад Рады Культуры Вялікабрытаніі(Art Council Of Great Britain). У 1976у Лёнданскім цэнтры сучаснага мастацтва адбыўся сама вядомы і сама скандальны пэрформанс — «Prostitution», на якім Козі Фані Туці прэзэнтавала сябе, як жанчыну, артыста, мадэль і прастытутку.

Пі-Орыджу, які захапляўся творчасьцю біт-пакаленьня, удалося ў 1973 сустрэцца з адным з найвядомейшых прадстаўнікоў гэтага руху: Ўільямам Бэроўзам. Пазьней Джэнэзіс стане курыраваць ягоныя лёнданскія фэсты ў кастрычніку 1982. Таксама Пі-Орыдж прыняў удзел у выданьні Nothing Here Now but the Recordings — альбому з раньнімі тэкстамі Бэроўза, які выйшаў на Industrial Records у 1980. Творчасьць Бэроўза мела значны ўплыў на Пі-Орыджа: пад уражаньнем ад тэхнікі «cut-up» (напісаныя словы выразаліся з старонак і, перамяшаныя, у выпадковым парадку ўтваралі ўрыўкі, гатовыя для ўстаўкі ў прозу) Пі-Орыдж пачаў ужываць такі мэтад у музыцы. Гэты стыль дасягнуў апагею ў альбомах Psychic TV «Electric Newspaper. Issue 1, 2, 3».

У 1976 з ініцыятывы Пі-Орыджа C.O.U.M. Transmission перафармаваўся ў музычны гурт Throbbing Gristle, у рамках якога маглі працягвацца ранейшыя экспэрымэнты, цяпер у музычнай форме. Склад быў ранейшы: Джэнэзіс Пі-Орыдж — вакал, бас-гитара, тэксты; Крыс Картэр — клявішнік; Пітэр Крыстафэрсан — электроніка, праграмаваньне; Козі Фані Туці — гітара.

З утварэньнем Throbbing Gristle пачала разьвіцьцё зьява з назовам «індастрыял». Пі-Орыдж заявіў, што наступіла індустрыйная эпоха, і сам стаў ідэолягам індустрыйнай культуры. Таксама ён стварыў Industrial Records. Лэйбл выдаваў ня толькі праект Пі-Орыджа Throbbing Gristle і іншыя індастрыял-гурты, але й мастака-пэрфармансіста Монтэ Казаза і нават вядомага контаркультурнага пісьменьніка Ўільяма Бэроўза.

З 1975 да 1981 Throbbing Gristle выпусьцілі дванаццаць альбомаў. У 1981 гурт быў распушчаны з абвяшчэньнем канца індустрыйнай эры і пераходу да эры пост-індустрыйнай. У 2007 выйшаў альбом узьяднанага Throbbing Gristle Part Two: The Endless Not.

Джэнэзіс зьвярнуўся да новага праекту Psychic TV у 1981. З чальцоў Throbbing Gristle прыняў удзел толькі Крыстафэрсан. Psychic TV стаў сама значным гуртом Джэнэзіса. Менатвіта там ён стаў выкарыстоўваць тэлевізію як вялізную сілу што гіруе грамадзтвам: аднойчы Пі-Орыдж заявіў, што ў ягонай хаце тэлевізар увамкнёны заўжды. Аб’ём матар’ялу, створанага для Psychic TV вялізны: за пэрыяд з 1982 да 1995 выдадзена болей як 40 студыйных альбомаў и болей як 20 канцэртных. Psychic TV унесьлі ў Кнігу Рэкордаў Гінэса за 23 альбомы, выпусканыя штомесяц з 1985.

Аднак з часам у Пі-Орыджа пачаліся праблемы з брытанскімі ўладамі, упэўненымі ў сэктанцкім характары ягонай арганізацыі "Храм душэўнай маладосьці". "Храм" хутка разрастаўся, створаны пад уплывам Алістэра Кроўлі. Праз гэты скандал Пі-Орыдж зьехаў у Каліфорнію.

З 1990 да 1997 Пі-Орыдж займаўся сумесным праектамі з Master Musicians of Jajouka, Bachir Attar, Pigface. Psychic TV спынілі дзейнасьць у 1998. Сумесна з Браянам Далам и Лары Трэшэрам ён утварыў гурт Thee Majesty, што й выступае дасёньня, карыстаючыся зробленымі ўручную інструмэнтамі.

Вялікай падзеяй для прыхільнікаў Джэнэзіса стаў фэст «Time's Up!», які адбыўся ў лёнданскім Royal Festival Hall у 1999. Удзел прынялі: абноўлены склад Psychic TV (PTV3), Thee Majesty, Billy Childish and Thee Headcoats, Scanner, Master Musicians of Jajouka ды інш. Канцэрт выдадзены на DVD.

У студзені 2003 Soft Skull/Shortwave Press выдалі манаграфію Painful but Fabulous, the Lives and Art of Genesis P-Orridge.

У 2003 Джэнэзіс зьмяніў імя на Джэнэзіс Браер Пі-Оррыдж, у гонар Лэдзі Джэй Браер Пі-Оррыдж — жонкі. У тым жа годзе пара пачала сэрыю выступаў «Breaking Sex», прысьвечаную аб’яднаньню мужчынскага і жаночага пачаткаў. У сувязі з гэтым Джэнэзіс з жонкаю прыжывілі сабе грудныя імплянтанты. У 2007 г. Джэй памерла ад праблемаў сэрца на фоне анкалёгіі.

Апошнім праектам Джэнэзіса стаў студыйнік Throbbing Gristle Part Two: The Endless Not, (2007).

Глядзі таксама

Industrial Records

Вонкавыя спасылкі

Джэнэзіс Пі-Орыдж — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

http://brainwashed.com/tg/ — сайт гурту Throbbing Gristle
http://vookstock.narod.ru/Genesis.htm — расейскамоўная вэрсія інтэрвію
http://www.fontanka.ru/2012/05/18/204/ — інтэрвію расейскім СМІ

^ Genesis Breyer P-Orridge Dead at 70 (анг.) // Pitchfork — Condé Nast, 2020.
^ Industrial Music Architect Genesis P-Orridge Dies at 70 // Den of Geek — Den of Geek, 2020.
^ Genesis P-Orridge, of Throbbing Gristle and Psychic TV, Dies at 70 (анг.) // Variety — New York, Los Angeles, CA: Variety Media, Penske Media Corp., 2020. — ISSN 0042-2738
^ Genesis Breyer P-Orridge, Musician, Artist and Provocateur, Dies at 70 (анг.) // The New York Times / J. Kahn — Manhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2020. — ed. size: 443000 — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X
^ Архіў прыгожых мастацтваў — 2003.
^ Leland J. Genesis Breyer P-Orridge, Musician, Artist and Provocateur, Dies at 70 (анг.) // The New York Times / J. Kahn — Manhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2020. — ed. size: 443000 — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X
^ ^а ^б https://www.nytimes.com/2020/03/14/arts/music/genesis-breyer-p-orridge-dead.html — The New York Times, 2020.

[_64e27f860d4655a2-1] Genesis Breyer P-Orridge Dead at 70 (анг.) // Pitchfork — Condé Nast, 2020.

[_51300dee33008a25-2] Industrial Music Architect Genesis P-Orridge Dies at 70 // Den of Geek — Den of Geek, 2020.

[_fb5ba931c5708b8f-3] Genesis P-Orridge, of Throbbing Gristle and Psychic TV, Dies at 70 (анг.) // Variety — New York, Los Angeles, CA: Variety Media, Penske Media Corp., 2020. — ISSN 0042-2738

[_987aa839d8170370-4] Genesis Breyer P-Orridge, Musician, Artist and Provocateur, Dies at 70 (анг.) // The New York Times / J. Kahn — Manhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2020. — ed. size: 443000 — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X

[_ca502586726004d9-5] Архіў прыгожых мастацтваў — 2003.

[_06cf35292c3f09ee-6] Leland J. Genesis Breyer P-Orridge, Musician, Artist and Provocateur, Dies at 70 (анг.) // The New York Times / J. Kahn — Manhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2020. — ed. size: 443000 — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X

[_db423a52ef985bb7-7] а ^б https://www.nytimes.com/2020/03/14/arts/music/genesis-breyer-p-orridge-dead.html — The New York Times, 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]