Выкраданьне чалавека

Падкляса ад	гвалтоўнае злачынства, паланеньне, транспарт, правапарушэньне, супрацьпраўнае зьняволеньне
Удзельнік	ахвяра выкраданьня
Практыкуецца	выкрадальнік

Выкраданьне чалавека — супрацьпраўнае завалоданьне чалавекам з яго перамяшчэньнем у іншае месца.

Можа ўчыняцца: 1) таемна, 2) адкрыта, 3) шляхам падману, 4) шляхам злоўжываньня даверам, 5) у спалучэньні з гвалтам, 6) з пагрозай прымяненьня гвалту. Адносілася да злачынстваў супраць свабоды чалавека^[1]. Скіраванае на вынятак яго з натуральнага мікрасацыяльнага асяродзьдзя, перасоўваньне зь яго месца жыхарства з наступным утрыманьнем супраць яго волі ў іншым месцы. Большай часткай зьдзяйсьняецца з карысьлівых падахвочваньняў і мае мэтай атрыманьне выкупу ад сваякоў ці блізкіх да выкрадзенай асобы, а таксама прымус гэтых асобаў да выкананьня патрэбных для выкрадальнікаў дзеяньняў.

Беларусь

Крымінальны кодэкс Беларусі 1999 году зьмяшчаў артыкул 182 «Выкраданьне чалавека», за якое прадугледжваў пазбаўленьне волі на тэрмін ад 5 да 7 гадоў. Зьняволеньне магло скласьці ад 5 да 15 гадоў са штрафам, калі выкраданьне ўчынялі:

у дачыненьні да заведама непаўналетняга;
у дачыненьні да некалькіх асобаў;
з карысьлівых намераў;
з мэтай эксплюатацыі;
з мэтай выманьня ў пацярпелага органаў або тканак для перасадкі;
групай асобаў паводле папярэдняй змовы;
з прымяненьнем небясьпечнага для жыцьця або здароўя гвалту або ў суправаджэньні з мучэньнямі або катаваньнем^[1].

Зьняволеньнем ад 10 да 15 гадоў са штрафам мелі пакараць за выкраданьне, што выклікала сьмерць пацярпелага паводле неасьцярожнасьці, прычыненьне цяжкага цялеснага зьнявечаньня або ўчынялася арганізаванай групай^[1].

Крымінальная адказнасьць за выкраданьне наставала ва ўзросьце ад 14 гадоў (артыкул 27). Пры гэтым выкраданьне прадстаўніка замежнай дзяржавы або міжнароднай арганізацыі з мэтай правакацыі міжнародных ускладненьняў або вайны ці дэстабілізацыі грамадзкага парадку ў замежнай дзяржаве разглядалася ў якасьці тэрарызму і мела карацца зьняволеньнем ад 8 да 15 гадоў (артыкул 124). Выкраданьне людзей зь іх зьнікненьнем, катаваньнем або жорсткасьцю да іх у сувязі з расавай, грамадзянскай, народнай прыналежнасьцю, грамадзянскімі перакананьнямі і веравызнаньнем цывільнага насельніцтва магло карацца зьняволеньнем на тэрмін ад 7 да 25 гадоў, пажыцьцёвым зьняволеньнем або сьмяротнай карай (артыкул 128)^[1].

Крыніцы

^ ^а ^б ^в ^г А. Лукашэнка. Крымінальны кодэкс Рэспублікі Беларусь ад 9 ліпеня 1999 г. № 275-З // Нацыянальны прававы партал Беларусі, 11 кастрычніка 2021 г. Праверана 7 траўня 2023 г.

Гэта — накід артыкула пра права. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.

[а-1] а ^б ^в ^г А. Лукашэнка. Крымінальны кодэкс Рэспублікі Беларусь ад 9 ліпеня 1999 г. № 275-З // Нацыянальны прававы партал Беларусі, 11 кастрычніка 2021 г. Праверана 7 траўня 2023 г.

[1]