USS «Джордж Буш» (CVN-77)

USS George H. W. Bush
	;
Краіна:	ЗША
Тып:	авіяносец
Кляса:	Німіц
Гісторыя:
Вытворца:	Northrop Grumman Newport News
Пачатак будаўніцтва:	6 верасьня 2003 г
Спуск на ваду:	9 кастрычніка 2006 г
Пачатак эксплюатацыі:	10 студзеня 2009 г
Статус:	эксплюатуецца
Характарыстыкі:
Водазьмяшчэньне:	97 000 т
Даўжыня:	332,7 (317) м м
Шырыня:	76,8 (40) м м
Уляганьне:	11,3 м
Сілавая ўсталёўка:	2 рэактары тыпу A4W
Магутнасьць:	260 000 к. с. (191 МВт) к.с.
Павозка:	3200 чал. + 2480 чал. авіяпэрсанала
Узбраеньне:
Зэнітная артылерыя:	4 × 20-мм аўтаматычныя 6-стволавыя пушкі Mark 15 «Вулкан Фаланкс» з індывідуальнай сыстэмай навядзеньня
Ракетнае ўзбраеньне:	2 х RIM-162 ESSM 2 х RIM-116 RAM;
Мінна-тарпэднае ўзбраеньне:	2 трохтрубных 324-мм тарпэдных апарата
Бартавая авіяцыя:	90 самалётаў (у тым ліку F-22 Raptor) ці шрубалётаў
Выявы ў:	Вікісховішчы

USS «Джордж Буш» (CVN-77) (па-ангельску: USS George H. W. Bush (CVN-77)) — амэрыканскі атамны авіяносец клясы «Німіц», дзясяты і апошні карабель гэтай клясы, мае значную колькасьць удасканаленьняў у параўнаньні з папярэднімі караблямі праекту. Названы ў гонар 41-га прэзыдэнта ЗША Джорджа Буша-старэйшага. Зьяўляецца другім караблём ЗША названым ў гонар ваенна-марскога лётчыка (першым быў «Форэстал»), а таксама другім, названым у гонар жывога прэзыдэнта (пасьля авіяносца «Рональд Рэйган»). Закладзены 6 верасьня 2003 г., спушчаны на ваду 9 кастрычніка 2006 г, уключаны ў склад флёту 10 студзеня 2009 году.

Апісаньне

CVN-77 мае найбольшую даўжыню 332,8 м і водазьмяшчэньне 97 000 тон, што робіць яго адным з найбуйнейшых ваенных караблёў у сьвеце (хоць ён трохі карацей, чым USS Enterprise). Яго максымальная хуткасьць прыкладна 30 вузлоў. Электрасілкаваньне ад двух ядзерных рэактараў, яны могуць працаваць на працягу больш чым 20 гадоў без дазапраўкі. Некалькі асаблівасьцяў адрозьніваюць CVN-77 ад іншых судоў у клясе «Німіц».

Новаўвядзеньні

У параўнаньні з больш старымі караблямі гэтага клясу, авіяносец мае наступныя новаўвядзеньні:

«Выспа»: паменшана і мадэрнізавана браняваным шклом вокнаў, новымі радарамі і камунікацыйнымі ўсталёўкамі;
Палуба: абноўлены газаадбойнікі;
Сыстэма захоўваньня і разьмеркаваньня авіаяпаліва: абноўлена да ўзроўню паўаўтаматычнага кіраваньня працэсам запраўкі;

Электроніка і сувязь

Былі ўведзены новая электроніка, камунікацыйныя тэхналёгіі і перадавыя сэнсарныя тэхналёгіі. Новая сыстэма занальнага разьмеркаваньня электраэнэргіі заклікана вырашыць праблемы з узьдзеяньнем адной часткі энэргасыстэмы авіяносца на іншую. У цэлым элетроніка мадэрнізавана з мэтай павелічэньня ўзроўню аўтаматызацыі і зьніжэньня выдаткаў на абслугоўваньне.

Экалягічнасьць

Экалягічнасьць авіяносца таксама не была абыйдзена бокам. Была ўсталявана новая сыстэма, якая выкарыстоўвае вакуўм для збору каналізацыйных сьцёкаў. Гэта дазволіла дамагчыся большай гнуткасьці ў устаноўцы трубаправодаў, выкарыстоўваць трубы меншага дыямэтру і паменшыць колькасьць выкарыстоўваемай вады.

Аднак ужо ў траўні 2009 пачаліся сур’ёзныя праблемы авіяносца з сыстэмай туалетаў. Па стане на лістапад 2011 году ўся сыстэма ламалася па меншай меры двойчы, што робіла ўсе 423 унітазы ў 130 прыбяральнях непрацоўнымі. Колькасьць інцыдэнтаў, з-за якіх не працавала толькі частка ўнітазаў нават складана падлічыць. У адным выпадку рамонтнай брыгадзе прыйшлося працаваць над паломкай 35 гадзін запар^[1]. У час чатырохмесячнага пэрыяду абслугоўваньня ў доку (у 2012 годзе), праблема ўнітазаў была вырашана.

Назва

Авіяносец названы ў гонар 41-га прэзыдэнта ЗША Джорджа Буша-старэйшага. Джордж Буш-старэйшы стаў самым маладым пілётам ваенна-марскога флёту 30—40-х гадоў. Калі ён стаў малодшым афіцэрам у рэзэрве ВМС ЗША 9 чэрвеня 1943, праз тры дні пасьля 19-годзьдзя^[2]. Ён зьдзяйсьняў вылеты з авіяносца USS San Jacinto. 2 верасьня 1944 г., падчас місіі над Ціхім акіянам, японскі зэнітны агонь падбіў яго самалёт. Джордж Буш здолеў пакінуць падбіты самалёт, і пасьля некалькіх гадзінаў знаходжаньня на плыту, быў падабраны падводнай лодкай USS Фінбэк. Ён быў узнагароджаны Крыжом за лётныя заслугі і тры паветраныя мэдалі за мужную службу ў Ціхаакіянскім флёце.

Гісторыя

Будаўніцтва

Кантракт на будаўніцтва новага авіяносца CVN-77 быў прысуджаны Northrop Grumman Shipbuilding Newport News 26 студзеня 2001 году. Цырымонія найменьня адбылася 9 сьнежня 2002 году ў Northrop Grumman Newport News. Кіраваў цырымоніяй ганаровы сакратар ваенна-марскога флёту Гордан Інглянд.

Цырымонія закладкі прайшла 6 верасьня 2003 году^[3], з удзелам былога прэзыдэнта Джорджа Буша-старэйшага, які выступіў у якасьці асноўнага дакладчыка. Былая першая лэдзі Барбара Буш таксама прыняла ўдзел у цырымоні. Былы прэзыдэнт нанёс свае ініцыялы на мэталічную пласьціну, якую затым прыварылі на карабель.

Карабель быў пабудаваны па модульным прынцыпе, па якім значныя часткі карабля зьбіраліся паасобку, а затым транспартаваліся на месца з дапамогай вялікага пад’ёмнага крана. Асноўныя вехі ў будаўніцтве ўключаюць будаваньне шчоглы ў сакавіку 2005 году з наступным разьмяшчэньнем яе на «высьпе» 8 ліпеня 2006. 700-тонная выспа потым была ўсталявана на палётнай палубе.

Увод у эксплюатацыю

CVN-77 быў афіцыйна ўведзены ў эксплюатацыю 10 студзеня 2009 г. у ВМБ Норфалк. На цырымоніі прысутнічалі каля 15 000 чалавек (уключаючаючы экіпаж самаго CVN-77 і вэтэранаў USS San Jacinto). Northrop Grumman Corporation Builder скончылі хадавыя выпрабаваньні 16 лютага 2009 году, выпрабаваў магчымасьць сыстэм і кампанентаў ў моры (першы выхад CVN-77 у адкрытае мора). Выпрабаваньні ўключалі высакахуткасны праход і дэманстрацыю хадавых магчымасьцяў. Пасьля будаўнічых выпрабаваньняў, CVN-77 прайшоў прыёмачныя выпрабаваньні 10 красавіка 2009 году, якія правялі прадстаўнікі Савету вайскова-марскога флёту ЗША, якія правяралі і ацэньвалі карабельныя сыстэмы і агульную прадукцыйнасьць.

Пачатак палётаў

CVN-77 быў афіцыйна перададзены флёту 11 траўня 2009 году^[4]. Першыя лётныя выпрабаваньні на лётнай палубе ажыцявілі 19 траўня 2009 году, калі Патрык Макен (Patrick McKenn) і Бо Дуартэ (Beau Duarte) на самалёце F/A-18 ажыцьцявілі пасадку на авіяносец^[5].

Першы паход

15 траўня 2011 году, пад камандаваньнем контар-адмірала Нара Тайсана, USS «Джордж Буш» разам з караблямі группы аховы адправіўся ў свой першы паход. 27 траўня яны (авіяносец і группа аховы) адправіліся ў Портсмут, і 31 траўня сталі на якар побач з бухтай Стокс-Бэй (таму што авіяносец быў занадта вялікі, каб увайсьці ў гавань). 10 чэрвеня 2011 г. «авіяноснае злучэньне» прыбыло ў Нэапаль, Італія^[6]. 23 жніўня 2011 году авіяносец прыбыў у Арабійскае мора для ўдзелу ў апэрацыі «Нязломная свабода. Першы паход скончыўся 10 сьнежня 2011 году вяртаньнем авіяносца ў Норфалк.

2012—2013

25 ліпеня 2012 году CVN-77 прыбыў для чатырохмесячнага капітальны рамонта на вайскова-марскія верфі ў Портсмуце, штат Вірджынія, пасьля чаго былі заплянаваны кароткатэрміновыя тэхнічныя работы па частковым абнаўленьні некаторага абсталяваньня. 1 сьнежня 2012 году на CVN-77 пачаліся хадавыя выпрабаваньні. Падчас падрыхтоўкі на авіяносцы пратэставалі пасадку канвэртапляна MV-22, а таксама апэрацыйных мінна-тральных верталётаў MH-53E.

Падчас іншай стадыі падрыхтоўкі, у моры на CVN-77 правялі тэсты для бесьпілётнага дрона-робата X-47B. Упершыню бесьпілётны робат быў катапультаваўся з авіяносца раніцай 14 траўня 2013 году. Таксама на працягу гэтага двухтыднёвага пэрыяду падрыхтоўкі былі выпрабавана новая тарпэдная сыстэма самаабароны авіяносца, а таксама рэалізавана больш за 115 узьлётаў і пасадак для ацэнцы новай сыстэмы дакладнасьць прызямленьня. CVN-77 вярнуўся ў Норфалк 24 траўня 2013 году.

2014

У канцы лютага 2014 году, CVN-77 разам з групай аховы праходзіў транзітам праз Гібральтарскі праліў да порта Пірэй (Грэцыя), для заплянаванага візыту. 9 сакавіка 2014 году CVN-77 увайшоў порт у Анталіі (поўдень Турэччыны). Некаторыя агенствы навін меркавалі, што знаходжаньне авіяноснай групы ў Міжземным моры будзе прадоўжанае з прычыны абвастрэньня Крымскай крызісу, але CVN-77 накіраваўся далей для зьмены авіяносца USS Harry S. Truman (CVN 75).

Эмблема

Кожны элемэнт эмблемы мае сваё значэньне для судна, марской авіяцыі, ваенна-марской службы, і нацыі. Ёсьць шэсьць характэрных асаблівасьцей эмблемы, пачынаючы з 41 белай зоркі, якія сымбалізуюць «цёзку» карабля (41-га прэзыдэнта ЗША). Прамяні сьвятла, якія зьяўляюцца на гарызонце ўяўляюць канцэпцыю Буша-старэйшага аб «тысячы кропак сьвятла». Графічнае адлюстраваньне авіяносца адлюстроўвае носьбіт адначасова як сымбаль і інструмэнт амэрыканскай сілы, як сілы дабра. Над авіяносцам намаляваны накладныя профілі тарпэднага бамбавіка TBM Avenger (які прадстаўляе Буша-старэйшага ў якасьці пілёта ваенна-марскога флёту), ударнага зьнішчальніка F/A-18 Hornet і F-35C Lightning II. Забруджаныя якара і шчыты, з цэнтрам у ваенна-марскія лётчыкамі крыламі, гонар гісторыя авіяцыі судна цёзкі. Нарэшце, дэвіз «Freedom at work» (Свабода ў працы) запазычаны з інаўгурацыйнай прамовы Буша-старэйшага, падчас якой ён сказаў: «Мы ведаем, што працуе: Свабода працуе. Мы ведаем, што правільна: свабода правільна»^[7].

Узбраеньне

Самалёты і верталёты

Усяго на авіяносцы ёсьць 90 месцаў пад авіятэхніку (самалёты ці верталёты).

Авіятэхніка, якая ў свой час прызямлялася на CVN-77

Дадатковыя зьвесткі

Частка судна была выраблены з паўторна каванай сталі, вырабленай з абломкаў слупкоў падтрымкі вежаў-блізьнят, разбураных пад час тэрарыстычных актаў 11 верасьня 2001 году.

Крыніцы

[1] ttp://www.vz.ru/news/2011/11/15/538826.html

[2] ttps://web.archive.org/web/20080328085048/http://www.history.navy.mil/faqs/faq10-1.htm

[3] ttp://www.navsource.org/archives/02/77.htm

[4] Ваенна-марскі флёт прымае новы авіяносец

[5] ttps://web.archive.org/web/20140306011354/http://www.navy.mil/submit/display.asp?story_id=45421

[6] Найноўшы карабель ВМС ЗША прыбыў у Нэапаль

[7] ttps://web.archive.org/web/20121221122757/http://www.public.navy.mil/airfor/cvn77/Pages/ShipsSeal.aspx

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]