Перайсьці да зьместу

LITWA: hłos monarchisty

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

«LITWA: hłos monarchisty» (па-беларуску: Літва: голас манархіста) — беларуская газэта, друкарскі орган Манархічнай ліґі Вялікага Княства Літоўскага. Выдаецца не рэгулярна, кірыліцай і лацінкай (з № 21 за травень 2007-га вэрсіі не супадаюць паводле аб’ёму й зьместу). Выданьне прапагандуе ідэі ліцьвінства й аднаўленьня Вялікага Княства Літоўскага ды Рэчы Паспалітай.

LITWA: hłos monarchisty
Тып нерэгулярная
Краіна Нацыянальны сьцяг Беларусі Беларусь
Галоўны рэдактар Аляксандр Ян Стральцоў-Карвацкі
Заснаваная 28 лютага 1995 року
Палітыка ліцьвінства, кансэрватызм, традыцыяналізм, манархізм, антыґлябалізм
Мова беларуская з уласнымі асаблівасьцямі

Лічыцца спадчыньніцай газэты «Litwa», якая выходзіла ў 1908—1911 гг. па-польску. Адноўленая (заснаваная) 28 лютага 1995 году. Да 1998-га ў склад рэдакцыі ўваходзілі Ўладзімер Міхневіч, Аляксандр Ян Стральцоў-Карвацкі й Уладзімер Пятровіч. З 1998-га рэдактарам газэты зьяўляўся Аляксандар Ян Стральцоў-Карвацкі.

Зварот рэдакцыі зь першага нумару ад 28 лютага 1995 року:

А адзінай ідэяй, здольнай аб’яднаці значную частку нашага шматканфэсійнага ды раздробленага па палітычных перакананьнях народу, можа стаць, на наш погляд, толькі Дзяржаўная ідэя. Дзеля распрацоўкі аднаго з поглядаў на яе рэалізацыю было задуманае выданьне «Літва». Чаму менавіта «Літва»? Таму што мы перакананыя: пакуль нашы спрадвечныя назовы ня зоймуць сваё месца, пакуль жыхары сёньняшняе Рэспублікі Беларусь не ўсьвядомяць, што ў іх жылах цячэ кроў продкаў — ліцьвінаў — да таго часу не магчыма весьці сур’ёзную размову пра адбудову Дзяржавы. Карыстаньне назовамі, якія навязаныя нам захопнікамі ёсьць працягам духоўнага рабства і маўкліваю згодаю на далейшую акупацыю.
Арыгінальны тэкст  (бел.)
A adzinaj idejaj, zdolnaj abjadnaci znacznu czastku naszaha szmatkonfesyjnaha dy razdroblenaha pa politycznych pierakanańniach narodu, moża stać, na nasz pohlad, tolki Dziarżaŭna ideja. Dziela raspracoŭki adnaho z pohladaŭ na jaje realizacyju i było zadumana wydańnie “Litwa”. Czamu mienawita “Litwa”? Tamu szto my pierakananyja: pakul naszy spradwieczny nazowy nia zojmuć swajo miesca, pakul żychary siońniaszniaje Respubliki Biełaruś nie ŭświadomiać, szto ŭ ich żyłach ciacze kroŭ prodkaŭ - Litwinaŭ - da taho czasu nie mahczyma wieści surjoznu razmowu pra adbudowu Dziarżawy. Karystańnie nazowami, jakija nawiazany nam zachopnikami jest praciaham duchoŭnaha rabstwa i maŭkliwaju zhodaju na dalejszu okupacyju.


Нумары, напісаныя лацінкай вылучаюцца асаблівасьцямі польскага пісьма і гэтаксама выпускі вылучаюцца дыялектнымі формамі, напрыклад:

  • Частка дзеясловаў «-ся» (-sia) пішацца асобна на ўзор польскага «się», не пераходзячы ў патрэбных момантах у «-ца» (ca): razważała sia, nie adbywaje sia, haworyć sia.
  • замест літараў «č», «ž», «š» выкарыстўваюцца польскія спалучэньні літараў «cz», «ż», «sz», якія даюць адпаведныя гукі ў польскай мове: aposznich, czytaci.
  • Пашырэньне формы інфінітыву на «-ці» (-ci), замест літаратурнага «-ць» (-ć): czytaci, abjadnaci.
  • Скарочаныя канчаткі прыметнікаў жаночага роду на ўзор польскае мовы: nowu dumku, znacznu czastku, levaradykalna BNR.
  • Пашырэньне формаў дзеясловаў з «-ма»: źmiaszczajema, majema.
  • Перадача запазычаных словаў на ўзор польскае мовы: temat, jubilejusz.
  • Захаваньне мяккага «н» (ń) перад цьвёрдымі зычнымі на ўзор польскае мовы: sławiańskaj, litwińskaha, Mieńsk, sialańskaści.
  • Захаваньне «о» ў запазычаных словах: szmatkonfesyjnaha, politycznych, polemiczny, projekcyi.

”Biełaruś” a “Biełarusy” zaŭżdy trywaćmuci karykaturaju na isny inkarnacyi WKL a Reczypaspalitaj abydwoch narodaŭ: na Letuwu i Polszczu, ale ŭ horszaje stupieni na Letuwu. Nawat kali Biełaruś stanie sia czalcom NATO i EU ci prynamsia zdabudzie sia na stasoŭnu Niezależnaść pierad kacapijaj a pacznie dbaci na samaistnaść - trywaćmie hetkaj karykaturaju, paŭstaŭszy bo na wynik insynuacyjaŭ a ideowych wyczwareńniaŭ na kształt istnawańnia “sławianaŭ”, prawasłaŭnaha źwichu a zapadnorusizmu paspola ź imi.[1]

Газэта публікавала матэрыялы гістарычнага, сацыяльна-палітычнага й рэлігійнага (традыцыяналісцка-каталіцкага) зьместу. Агалошвае ідэі аднаўленьня Вялікага Княства Літоўскага, асьвятляе праблемы беларуска-польска-летувіскіх стасункаў, лёсы манархіяў сусьвету.

Сымбалем газэты зьяўляецца выява гербу з Калюмнамі Гедыміна, над якім разьмешчаная выява Маці Божай Вострабрамскай. Ад яе ў розныя бакі скачуць вершнікі Пагоні. Над Маці Божай — надпіс па-лацінску: «Mater Lithvaniane, ora pro nobis!»: (па-беларуску: «Маці Літвы, маліся за нас!»).

  1. ^ Урывак з газэты

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]