Яраслаў Качынскі

	Яраслаў Качынскі; лац. Jarosłaŭ Kačynski
	па-польску: Jarosław Kaczyński
Прэм’ер-міністар Польшчы
	14 ліпеня 2006 — 16 лістапада 2007
Прэзыдэнт:	Лех Качынскі
Папярэднік:	Казімер Марцінкевіч
Наступнік:	Дональд Туск
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	18 чэрвеня 1949 (75 гадоў); Варшава
Партыя:	Права і справядлівасьць
Бацька:	Раймунд Качынскі
Маці:	Ядвіга Ясевіч
Адукацыя:	факультэт права і адміністрацыі Варшаўскага ўнівэрсытэту[d] (1971); XXXIII агульнаадукацыйны дзьвюхмоўны ліцэй імя Мікалая Капэрніка[d] (1967); XLI агульнаадукацыйны ліцэй імя Яўхіма Лялевеля[d];
Узнагароды:	Чалавек году тыднёвіка „Wprost“[d] (2005) Чалавек году тыднёвіка „Wprost“[d] (2015)
	Яраслаў Качынскі ў Вікісховішчы

Яраслаў Аляксандар Качынскі (па-польску: Jarosław Aleksander Kaczyński; нарадзіўся 18 чэрвеня 1949 году ў Варшаве) — польскі праўнік і палітык.

Сын Раймунда й Ядвігі зь Ясевічаў. Меў брата блізьнюка Леха. У 1962 годзе разам з братам гралі ролю Яцка (Лех Качынскі) і Плацка (Яраслаў Качынскі) у экранізацыі аповесьці Карнэля Макушынскага «Аб двух, якія скралі месяц» рэжысэра Яна Баторыя^[1].

Адукацыя

У дзяцінстве Лех Качынскі наведваў XLI агульнаадукацыйны ліцэй імя Яўхіма Лялевеля ў Варшаве, у 1967 годзе скончыў XXXIII агульнаадукацыйны ліцэй у Варшаве. У 1971 годзе скончыў факультэт права й адміністрацыі Варшаўскага ўнівэрсытэту. У 1971 годзе быў прыняты на аплікацыю пракурорскаю, але яе не пачаў^[2]. У 1976 годзе абараняў доктарскую дысэртацыю на Варшаўскім унівэрсытэце^[3].

Праца

У 1971—1981 гадох быў працаўнікам навуковым, у гадох — 1982—1983 — бібліятэкарам на ўнівэрсытэце. У 1989–1990 гадох быў рэдактарам газэты «Салідарнасьць». У 1990 годзе быў адным з заснавальнікаў «Фонду прэсавага Салідарнасьць». У 1994—1997 гадох быў кіраўнікам аддзелу выдавецтва ў ОАО.

Апазыцыйная дзейнасьць за часам ПНР

Удзельнічаў у студэнцкіх маніфэстацыях у 1968 годзе^[4]. З 1976 году супрацоўнічаў з Камітэтам аховы працоўных. З 1979 году пісаў у нелегальным пісьме^[4]. З 1980 годзе быў сябрам прафсаюзу «Салідарнасьць», быў кіраўнікам сэкцыі праўнікаў у рэгіёне мазавецкім^[4]. За часам ваеннага палажэньня ня быў інтэрнаваны. Супрацоўнічаў з Камітэтам Хэльсынскім, Часавым каардынацыйным камітэтам «Салідарнасьці» (нелегальнымі ўладамі «Салідарнасьці»), з 1986 году кіраваў бюро сацыяльна-палітычным ЧКК Салідарнасьці, з 1987 году быў сэкрэтэрам Краёвай выканаўчай камісіі Салідарнасьці. За часам забастовак у суднавэрфі ў 1988 годзе быў дарадчыкам працоўных^[4]. Быў удзельнікам круглага сталу і кааліцыйных дагавораў, якія дазволілі стварыць першы некамуністычны ўрад у камуністычным блёку.

Палітычная дзейнасьць пасьля 1989 году

У 1990—1991 гадох быў міністрам стану і кіраўніка канцылярыі (адміністрацыі) прэзыдэнта Леха Валэнсы. У 1990 году быў адным з заснавальнікаў і да 1998 году — кіраўніком партыі Пагадненьне цэнтру. У 2001 годзе Яраслаў Качынскі быў адным са стваральнікаў польскай партыі Права і справядлівасьць. З 2003 году зьяўляецца яе другім кіраўніком (пасьля брата).

Быў абраны сэнатарам у першых дэмакратычных і свабодных выбарах да Сэнату (кадэнцыя 1989—1991). Пасьля быў дэпутатам Сойму І, ІІІ, IV, V і VI скліканьняў (1991—1993, 1997—2001, 2001—2005, 2005—2007, з 2007). У выбарах 2005 году яго партыя атрымала большасьць і стварыла ўрад. 14 ліпеня 2006 году, пасьля адстаўкі Казімера Марцінкевіча, сам стаў прэм’ер-міністрам (да восені 2007 году).

Пасьля сьмерці брата ў смаленскай катастрофе балятаваўся на датэрміновых прэзыдэнцкіх выбарах. У другім туры сустракаўся з Браніславам Камароўскім, атрымаў 7 919 134 галасоў (46,99%) і ня быў абраны^[5].

Крыніцы

^ Jarosław Kaczyński // filmpolski.pl
^ Piotr Semka, Od Żoliborza do stoczni // rp.pl, 26.05.2010 (пол.)
^ Edukacyjna lustracja kandydatów // gazeta.pl, 31.05.2010 (пол.)
^ ^а ^б ^в ^г Jarosław Kaczyński // Encyklopedia Solidarności (пол.)
^ Старонка Дзяржаўнай выбарчай камісіі Польшчы. Вынікі галасаваньня (пол.)

Бібліяграфія

Odwrotna strona medalu. Z Jarosławem Kaczyńskim rozmawia Teresa Bochwic, Oficyna Wydawnicza "Most", Wydawnictwo Verba, Warszawa 1991, 152 s. ISBN 83-85061-18-5. (пол.)
Jacek Kurski, Piotr Semka, Lewy czerwcowy. Mówią: Kaczyński, Macierewicz, Parys, Glapiński, Kostrzewa-Zorbas, Editions Spotkania, Warszawa 1993, 256 s. ISBN 83-85195-88-2. (пол.)
Czas na zmiany. Z Jarosławem Kaczyńskim rozmawiają Michał Bichniewicz i Piotr Rudnicki, Editions Spotkania, Warszawa 1993, 192 s. ISBN 83-85195-99-8. (пол.)
Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89 (red. nacz. Jan Skórzyński), tom 1, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2000, s. 139–140 (Andrzej Talaga). ISBN 83-88288-65-2. (пол.)
O dwóch takich... Alfabet braci Kaczyńskich. Rozmawiali Michał Karnowski i Piotr Zaremba', Wydawnictwo M, Kraków 2006, s. 300. ISBN 83-7221-789-0. (пол.)

Вонкавыя спасылкі

Афіцыйная старонка (пол.)

[1] Jarosław Kaczyński // filmpolski.pl

[2] Piotr Semka, Od Żoliborza do stoczni // rp.pl, 26.05.2010 (пол.)

[3] Edukacyjna lustracja kandydatów // gazeta.pl, 31.05.2010 (пол.)

[ency-4] а ^б ^в ^г Jarosław Kaczyński // Encyklopedia Solidarności (пол.)

[5] Старонка Дзяржаўнай выбарчай камісіі Польшчы. Вынікі галасаваньня (пол.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]