Эрнст Юнгер

	Эрнст Юнгер
	Ernst Jünger
	Партрэт Эрнста Юнгера
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	29 сакавіка 1895; Гайдэльбэрг, Нямецкая імпэрыя
Памёр	17 лютага 1998 (102 гады); Рыдлінген, Нямеччына
Пахаваны	Wilflingen Cemetery[d];
Жонка	Лізэлёта Лёрэр
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	вайсковец, энтамоляг, філёзаф, пісьменьнік, аўтар дзёньніку, журналіст, пісьменьнік навуковай фантастыкі, паэт
Кірунак	вайна
Жанр	дзёньнікі, раманы
Мова	нямецкая
Значныя творы	«In Stahlgewittern»; «Auf den Marmorklippen»;
Узнагароды	Прэмія Гётэ
Подпіс
	Эрнст Юнгер у Вікісховішчы
	http://www.juenger-haus.de/

Эрнст Ю́нгер (па-нямецку: Ernst Jünger; 29 сакавіка 1895, Гайдэльбэрг, Нямецкая імпэрыя — 17 лютага 1998, Рыдлінген, Нямеччына) — нямецкі пісьменьнік і філёзаф. Акрамя сваіх палітычных эсэ, раманаў і дзёньнікаў, вядомы дзякуючы дакумэнтальнаму аповеду пра свой досьвед у Першай сусьветнай вайне — «У сталёвых навальніцах».

Жыцьцяпіс

Эрнст Юнгер паходзіў зь сярэдняе клясы. Бацька — інжынэр-хімік, пазьней фармацэўт. У 1901—1913 Эрнст навучаўся ў школе, а ў 1913 сышоў з хаты і ўступіў у Францускі замежны легіён. Аднак з пачаткам I сусьветнай вайны служыў у імпэратарскім нямецкім войску на Заходнім фронце. У 1917 атрымаў Жалезны крыж I клясы^[3], а ў 1918 у званьні лейтэнанта — найвышэйшую прускую вайсковую ўзнагароду, Pour le Mérite.

Па вайне Юнгер служыў у войску Ваймарскай рэспублікі да дэмабілізацыі ў 1923. У 1925 ажаніўся з Грэтай фон Яйнсэн. Яны мелі двух дзяцей, Эрнста і Аляксандра (1934—1993).

У 1927 пераехаў у Бэрлін. Вывучаў марскую біялёгію, заалёгію, батаніку, філязофію і стаў вядомым энтамолягам.

Пасьля прыходу да ўлады нацыстаў Эрнст Юнгер адмовіўся і ад прапанаванага месца ў Райхстагу, і ад пасады кіраўніка Нямецкае акадэміі літаратуры^[4]. Ён ня стаў сябрам НСДАП, адмовіўся выступаць на гебэльсавым радыё, напісаў у афіцыйную газэту НСДАП «Völkischer Beobachter» ліст з забаронай публікаваць ягоныя творы. Пасьля таго, як з вэтэранскай арганізацыі Гановэрскага палку «Traditionsverein der 73er» былі выключаныя ўсе жыды, Эрнст з братам Фрыдрыхам Георгам таксама пакінулі шэрагі гэтай арганізацыі^[5].

У 1933 Юнгер зьехаў з Бэрліну; гестапа зладзіла ў ягонай хаце ператрус.

У II сусьветную вайну Эрнст Юнгер служыў капітанам. Знаходзячы на адміністрацыйнай пасадзе ў Парыжы, пазнаёміўся зь Пікаса і Както. Пасьля спробы забойства Гітлера быў зьняты з пасады, паколькі быў асабіста знаёмы зь некаторымі са змоўшчыкаў.

Па вайне выданьні Юнгера сьпярша былі забароненыя ў Нямеччыне з-за падазрэньняў у супрацоўніцтве з нацыстамі. У 1950-я ягоны аўтарытэт быў адноўлены, у 1965 выйшаў зборнік ягоных твораў у 10 тамох.

У 1960 памерла ягоная жонка Грэта, і ў 1962 Эрнст ажаніўся зь Лізэлётай Лёрэр.

Брат Эрнста Юнгера Фрыдрыха Георга — паэт і эсэіст.

У 1997 року Эрнст Юнгер навярнуўся ў рыма-каталіцтва. Памёр у Рыдлінгене ў 102-гадовым узросьце, апошнім з носьбітаў вайсковага ордэну Pour le Mérite.

Творчасьць

Першым ягоным творам, выдадзеным у 1920 року, стала кніга «Ў сталёвых навальніцах» (ням. In Stahlgewittern), якая прынесла яму нечаканую славу. Кніга была складзеная на аснове ўласнага досьведу аўтара і ацэненая як усхваленьне вайны. Нягледзячы на ягоную дыстанцыянавасьць ад нацыстаў, кніга «Ў сталёвых навальніцах» карысталася вялікім попытам у Нямеччыне ў 1930-х^[6].

У кнізе «Вагонь і кроў» (ням. Feuer und Blut, 1925), як і ў «У сталёвых навальніцах», Юнгер усхвальваў вайну як унутраную падзею. Ён крытыкаваў крохкасьць і нестабільнасьць дэмакратыі ў Ваймарскай рэспубліцы, адзначаючы, што «ненавідзеў дэмакратыю як мор»^[7].

У працы «Пра нацыяналізм і жыдоўскае пытаньне» (ням. Über Nationalismus und Judenfrage, выдадзенай у 1930, Юнгер прадставіў жыдоў пагрозай адзінству Нямеччыны і рэкамэндаваў асыміляцыю або эміграцыю ў Палестыну.

У 1948 былі надрукаваныя ягоныя дзёньнікі Другой сусьветнай вайны пад назовам «Рэфлексіі» (ням. Strahlungen).

Прэміі і ўзнагароды

1916 — Жалезны крыж II і I клясы
1917 — прускі ордэн рыцарскага крыжа Гагенцолернаў зь мечамі
1918 Знак «За раненьне» ў золаце
1918 — вайсковы ордэн Pour le Mérite
1939 — плянка да Жалезнага крыжа II клясы
1956 — літаратурная прэмія Брэмену; культурная прэмія Госьляру
1959 — Ордэн «За заслугі перад Фэдэратыўнай рэспублікай Нямеччына»
1960 — ганаровы грамадзянін муніцыпалітэту Вільфлінген
1965 — ганаровы грамадзянін Рэбургу; Імэрманава прэмія Дусэльдорфа
1970 — залаты мэдаль імя Фрайгера фом Штайна Фундацыі Альфрэда Тэпфэра
1973 — літаратурная прэмія Акадэміі Амрысьвілю
1974 — Шылераў мэмарыяльны прыз Бадэн-Вюртэмбэргу
1977 — «Залаты арол» Ніцы, Вялікі фэдэральны крыж заслугаў з зоркай
1979 — мэдаль міру Вэрдэну
1980 — Мэдаль «За заслугі» Бадэн-Вюртэмбэргу
1981 — залаты мэдаль Таварыства імя Гумбальта
1982 — прэмія імя Гётэ (Франкфурт)
1983 — ганаровы грамадзянін Манпэлье; прэмія Асацыяцыі італьянска-нямецкага сяброўства
1985 — Вялікі крыж заслугаў з зоркай і стужкай
1989 — ганаровы доктар Унівэрсытэту Краіны баскаў (Більбао)
1993 — вялікі прыз журы Вэнэцыянскага біенале
1993 — прэмія Робэрта Шумана (Фундацыя імя Альфрэда Тэпфэра)
1995 — ганаровы доктар факультэту мастацтваў Мадрыдзкага ўнівэрсытэту Камплутэнсэ

Памяць

У 1985, у гонар 90-годзьдзя пісьменьніка, нямецкая зямля Бадэн-Вюртэмбэрг заснавала прэмію ягонага імя па энтамалёгіі. Яна ўручаецца штотры гады за выбітныя дасягненьні па энтамалёгіі.

Крыніцы

^ Find a Grave (анг.) — 1996.
^ Jünger, Ernst, 1895-1998 // CONOR.SI
^ Jünger 2004. С. 119.
^ Hoffmann 2004 . С. viii.
^ Hilary Barr. An Exchange on Ernst Jünger (анг.) // New York Review of Books, 24 чэрвеня 1993 г. Праверана 8 ліпеня 2013 г.
^ Hoffmann 2004 . С. x.
^ Hoffmann 2004 . С. vii.

Літаратура

Jünger, Ernst Storm of Steel (ням.) = In Stahlgewittern. — London: Penguin, 2004. — ISBN 0-86527-310-3
Hoffmann, Michael Introduction. — London: Penguin, 2004.

Вонкавыя спасылкі

Эрнст Юнгер — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[_6cf8513e70fd1fc0-1] Find a Grave (анг.) — 1996.

[_c1febf60a0cfb842-2] Jünger, Ernst, 1895-1998 // CONOR.SI

[FOOTNOTEJünger2004119-3] Jünger 2004. С. 119.

[FOOTNOTE_Hoffmann_2004_viii-4] Hoffmann 2004 . С. viii.

[5] Hilary Barr. An Exchange on Ernst Jünger (анг.) // New York Review of Books, 24 чэрвеня 1993 г. Праверана 8 ліпеня 2013 г.

[FOOTNOTE_Hoffmann_2004_x-6] Hoffmann 2004 . С. x.

[FOOTNOTE_Hoffmann_2004_vii-7] Hoffmann 2004 . С. vii.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Нарматыўны кантроль
Міжнародныя	FAST МІСН VIAF WorldCat
Нацыянальныя	Нарвэгія Гішпанія Францыя Зьвесткі НБФ Аргентына Каталёнія Нямеччына Італія Ізраіль Бэльгія ЗША Швэцыя Латвія Японія Чэхія Аўстралія Грэцыя Карэя Нідэрлянды Польшча Партугалія Ватыкан
Навуковыя	CiNii
Артысты	MusicBrainz
Асобы	Нямецкія біяграфіі Trove
Іншыя	SNAC IdRef