Цішыня (стралецка-гранатамётны комплекс)
| АСК-1 | |
|---|---|
 «Цішыня» | |
| Тып | стралецка-ґранатамётны комплекс |
| Краіна паходжаньня |  СССР
|
| Гісторыя выкарыстаньня | |
| Войны | Аўґанска-савецкая вайна[1] |
| Гісторыя вытворчасьці | |
| Канструктар | Рыгор Пятрапаўлаў[2] |
| Дата стварэньня | 1970-я |
| Вытворца | ЦНДІдакмаш (Клімаўск) |
| Характарыстыкі | |
| Вага | 5,85 кґ (без ґранатаў ды набояў) 1,90 кґ (толькі ґранатамёт) |
| Даўжыня | 900 мм (з адкінутым прыкладам) |
| Патрон | 7,62×39 мм |
| Калібр | 7,62 мм |
| Прынцып дзеяньня | адвод парахавых ґазаў, паваротная засаўка, збалянсаваная аўтаматыка |
| Пачатковая хуткасьць кулі: |
~300 стр/хв (куля) 105 стр/хв (ґраната) |
| Прыцэльная далёкасьць |
300 м |
| Від боясілкаваньня | скрынчаты набойнік на 30 набояў |
| Прыцэл | рэґуляваны адкрыты |
7,62/30-мм стралецка-ґранатамётны комплекс «Цішыня» або АСК-1[3][4] (Адмысловы Стралецкі Комплекс; па-расейску: Специальный Стрелковый Комплекс) — савецкі бязгучны стралецка-ґранатамётны комплекс[5], прыняты на ўзбраеньне брыґадаў адмысловага прызначэньня Савецкай Арміі ды адмыспрыза памежвойскаў КДБ СССР у 70-х роках XX стагодзьдзя[6]. Мэтаю стварэньня комплексу было падвышэньне агнявое моцы дывэрсійных падразьдзелаў пры патайным зьнішчэньні камандных пунктаў суперніка, ягонае тылавое інфраструктуры, ракетна-артылерыйскіх усталяваньняў на маршы і на агнявых пазыцыях, авіятэхнікі на аэрадромах і г.д.[2]
Канструкцыйна ўяўляў сабою аўтамат Калашнікава АКМСБ з глушніком ПБС-1 ды 30-мм бязгучным ґранатамётам БС-1[7]; заразом эфэкт бязгучнасьці пры вядзеньні агню з аўтамата з глушніком дасягаўся толькі пры ўжываньні сумесна з адмысловымі набоямі УС[8] (азначнік ГРАК 57-Н-231У)[9].
Ґранатамёт прымыкаецца да ніжняе часткі цаўя і рулі аўтамата, што мае адпаведныя вузлы мацаваньня. Такім чынам, у адрозьненьне ад 40-мм падрульнага ґранатамёта ҐП-25 «Вогнішча» (ҐП-30 «Абутак»), бязгучны ґранатамёт ня можа далучацца да хоць якога штатнага аўтамата[10]. То бок літара «Б» у назьве аўтамата (АКМСБ) значыла ня «бязгучны», бо глушнік ПБС-1 можна было ўсталяваць на хоць які штатны АКМ/АКМС (у адрозьненьне ад АКС-74УБ — ягоны глушнік ПБС-4 мог усталёўвацца толькі на ўзоры, адмыслова мадыфікаваныя на заводзе); у гэтым выніку літара «Б» пазначала, што гэты аўтамат мае мацаваньне для ўсталяваньня ґранатамёта БС-1.
Падчас баявых дзеяў на тэрыторыі рэспублікі Аўґаністан комплекс атрымаў станоўчую адзнаку сярод вайскоўцаў АКСВА; аднак выказвалася меркаваньне, што значную вагу і агульныя ґабарыты зброі зьніжалі эфэктыўнасьць манэўраваньня агнём і некалькі абцяжарвалі ягонае баявое ўжываньне[1].
Празь пераход узброеных сілаў СССР на намэнклятуру стралецкіх боепрыпасаў калібру 5,45×39 мм[7] быў выцесьнены стралкова-ґранатомётным комплексам 6С1 «Канарка»[3].
Глядзіце
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Юров Д. (2015-06-16) Пуля, которую не услышать: бесшумный «тюнинг» для оружия спецназа (рас.) Праверана 2016-01-30 г. Архіўная копія ад 2015-07-19 г.
- ^ а б Кораблин В. Бесшумный гранатомёт // Мастер-Ружьё. — 2001. — № 51. — С. 15-19.
- ^ а б Козлов С., Мусиенко А., Сирота С. Арсенал для спецназа // Братишка : Ежемесячный журнал подразделений специального назначения. — ООО «Витязь-Братишка», 2010. — № 10. — С. 40-43.
- ^ Николаев А. (2010) Номенклатура вооружений. Россия. Стрелково-гранатометные комплексы (рас.). Тематический ресурс «Военный паритет» www.militaryparitet.com. Праверана 2016-01-30 г.
- ^ «Тишина» // Оружие ближнего боя России / Альманах. — Москва: НО «Лига содействия оборонным предприятиям», 2010. — 660 с. — ISBN 978-5-904540-04-3
- ^ Шунков В. Бесшумные стрелково-гранатомётные комплексы «Тишина» и «Канарейка» // Боевое и служебное оружие России. — Москва: Эксмо, 2012. — С. 333. — 520 с. — ISBN 978-5-699-53557-6
- ^ а б Коновалов Н.А., Пилипенко О.В., Скорик А.Д., Кваша Ю.А., Коваленко В.И. Бесшумные стрелковые комплексы на базе автоматов, находящиеся на вооружении // Ручное огнестрельное оружие бесшумного боя. Приборы снижения уровня звука выстрела для автоматов. Проектирование и экспериментальная отработка.. — Днепропетровск: НАН Украины, 2008. — С. 74. — 303 с. — ISBN 978-966-02-4374-3
- ^ Статья «ПБС. Прибор для беззвучной и беспламенной стрельбы из 7,62-мм автоматов Калашникова (АК и АКС). Описание, характеристики, фотографии» на сайте www.ak-info.ru
- ^ Пономарев Ю. Биография ПБС: часть 3. — журнал «Калашников», 2010. — № 10. — С. 58—62.
- ^ "Тишина" и "Канарейка", неизвестное о знаменитом
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Бесшумный стрелково-гранатометный комплекс «Тишина» (рас.). Информационный сайт «Оружейная ПРАВДА». Праверана 2016-01-30 г.
- Бесшумные стрелковогранатометные комплексы «Тишина» и «Канарейка» (рас.). Оружейный портал «Огнестрельное оружие России». Праверана 2016-01-30 г.
- Попенкер М. Бесшумный подствольный гранатомет БС-1 РГА-86 (рас.). Энциклопедия стрелкового оружия ХХ и XXI веков на сайте world.guns.ru. Праверана 2016-01-30 г.
- Учебная мина "Ящерица" (УМЯ-31) для СГК "Тишина" (рас.). Тематический ресурс ak-info.ru. Праверана 2016-01-30 г.
- Благовестов А. Затишье перед пулей. Часть 2 (рас.). Журнал специального назначения «Спецназ». Праверана 2016-01-30 г.
- Бесшумный стрелково-гранатометный комплекс "Тишина" (рас.). megasword.ru. Праверана 27 красавіка 2020 г.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
