Цюлі Манёз

Цюлí Манёз (фр.: Tullie Moneuse; таксама Цюлі Блюм, імя пры нараджэньні: Марыя Адэляіда Кэне; 6 красавіка 1804, Грэ, Верхняя Сона, Францыя — 11 траўня 1875, Парыж, Францыя) — француская пісьменьніца.

Цюлі Манёз
фр. Tullie Moneuse
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Марыя Адэляіда Кэне, фр. Marie Adelaïde Caignet;
Псэўданімы	Tullie Moneuse, Tullie Blum
Нарадзілася	6 красавіка 1804 Грэ, Верхняя Сона
Памерла	11 траўня 1875 Парыж
Пахаваная	Пэр-Ляшэз, Парыж
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	Пісьменьніца
Гады творчасьці	1836-1875
Мова	француская
Дэбют	1836
Значныя творы	Trois ans après (1836), Régina (1838)
Цюлі Манёз у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Марыя Адэляіда Кэне нарадзілася ў Вярхняй Соне ў месьце Грэ. Больша вядомая як Цюлі Кэне, яна пісала пад псэўданімам Цюлі Манёз, а пазьней пад псэўданімам Цюлі Блюм. Упершыню яна выйшла замуж за Бэрнара Жыля Манёз 30 чэрвеня 1825 г. і, такім парадкам, стала нявесткай Катрын Мэляні Манёз, якая нарадзіла Густава Эйфэля. У 1826 годзе ў пары нарадзілася дачка Марыя Кэтрын Адэляіда, вядомая як Аліса, але Цюлі Кэне папросіць разводу ў 1833 годзе пасьля таго, як ейны муж-фармацэўт некалькі разоў спрабаваў забіць яе.

Пазьней яна паўторна выйшла замуж за Агюста Блюма.

Яна пахаваная ў Парыжы на могілках Пэр-Ляшэз (ейная магіла была ўпрыгожаная бронзавым мэдальёнам з ейнай выявай, зробленым Агюстам Прэо ў 1875 годзе, выкрадзеным да 1981 году. Копія гэтага мэдальёна захоўваецца ў Парыжы ў музэі Карнавале. Побач зь ёю пахаваная ўнучка Адэляіда Катрын Маргарыта Амьель (1848-1940) і ейны муж, пэйзажыст Максымільен Маёр (1840-1889).

Творчасьць

Дэбютавала ў 1836 годзе з навэляй «Adrienne», апублікаванай у Gazette des Salons, Journal de Musique, de Littérature et de Modes.

Зноў жа ў 1836 годзе выступіла з скандальным тэкстым у падтрымку шлюбаразводнага закона - «Trois ans après» (Тры гады пазьней).

Ейныя часам сэнтымэнтальныя тэксты адзрозьніваліся пры гэтым моцным сюжэтам, іранічнасьцю і крытыкай грамадзтва.

У рамане «Рэгіна» пісьменьніца ўзьяла дасюль актуальнае пытаньне сямейнага гвалту супраць кабеты.

Да 2023 году пісьменьніца была забытая францускім чытацтвам. Ад нядаўна ейная творчасьць нанава адкрытая, ейныя тэксты даступныя на партале Gallica.

Творы

• Adrienne, навэля, 1836.

• Trois ans après [plaidoyer en faveur de la loi du divorce], Paris, L. Desessart et Cie, 1836.

• Régina, Paris, L. Desessart et Cie, 1838.

• Marguerite Robert, Tours, A. Mame et Fils, 1851.

• La Providence des pauvres gens, Paul Lacroix dit le Bibliophile Jacob, 1868.