Сілістра

	Сілістра
Герб Ловэчу	Сьцяг Ловэчу
Краіна:	Баўгарыя
Плошча:	27,159 км²;
Вышыня:	6 м н. у. м.
Насельніцтва:	▼33 480 чал. (15 чэрвеня 2024);
Тэлефонны код:	086
Паштовы індэкс:	7500
Геаграфічныя каардынаты:	44°6′33.257″ пн. ш. 27°15′55.372″ у. д. / 44.10923806° пн. ш. 27.26538111° у. д.Каардынаты: 44°6′33.257″ пн. ш. 27°15′55.372″ у. д. / 44.10923806° пн. ш. 27.26538111° у. д.
	Сілістра на мапе Баўгарыі Сілістра
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
	https://www.silistra.bg/

Сілі́стра (па-баўгарску: Силистра) — горад на паўночным усходзе Баўгарыі. Горад ляжыць на паўднёвым беразе Дунаю, які ў гэтым месцы аддзяляе Баўгарыю ад Румыніі. Горад зьяўляецца адміністрацыйным цэнтрам Сілістранскай вобласьці.

Гісторыя

Рымляны пабудавалі ў горадтым месцы крэпасьць Дурасторум (лац. Durostorum) у 29 годзе на месцы ранейшага паселішча тракійцаў. Самымі раньнімі вядомымі сьвятымі Баўгарыі ёсьць рымскія жаўнеры, які былі пакараныя тут сьмерцю падчас перасьледу Дыяклетыяна. Дурасторум стаў важным вайсковым цэнтрам рымскае правінцыі Мёзія і ператварыўся ў горад за часам Марка Аўрэліюса. Места стала цэнтрам хрысьціянскага эпіскапату і цэнтрам хрысьціянства ў рэгіёне.

Пра падзеле Рымскае імпэрыі на Ўсходнюю і Заходнюю імпэрыі, горад апынуўся ў складзе Усходняй (Бізантыйскай) частцы. Прыблізна ў канцы VII стагодзьдзя горад быў уключаны ў склад Першага Баўгарскага царства, а гарадзкі эпіскап Драстар быў абвешчаны першым патрыярхам Баўгарыі. У 895 годзе падчас баўгарска-вугорскай вайны 894—896 гадоў, вугорцы, хаўрусьнікі Бізантыі, аблажылі баўгарскае войска, ачоленае асабіста Сімяонам I у гарадзкой крэпасьці, але гэты напад быў адбіты^[2]. У наступным годзе вугорцы былі рашуча разьбітыя ў бітве на Паўднёвым Бугу.

Крыніцы

^ https://www.grao.bg/tna/t41nm-15-06-2024_2.txt
^ Andreev, J. (1996). «The Bulgarian Khans and Tsars (Balgarskite hanove i tsare, Българските ханове и царе)». Veliko Tarnovo. — С. 95. — ISBN 954-427-216-X.

Вонкавыя спасылкі

Афіцыйны сайт.

[_9b956346e260ed61-1] ttps://www.grao.bg/tna/t41nm-15-06-2024_2.txt

[2] Andreev, J. (1996). «The Bulgarian Khans and Tsars (Balgarskite hanove i tsare, Българските ханове и царе)». Veliko Tarnovo. — С. 95. — ISBN 954-427-216-X.

[1]

[2]