Рымішкі

	Рымішкі; лац. Rymiški
	лет. Rimiškiai
Краіна:	Летува
Павет:	Уцянскі
Раён:	Уцянскі
Насельніцтва:	4 чал. (2011);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	55°42′50″ пн. ш. 25°38′38″ у. д. / 55.71389° пн. ш. 25.64389° у. д.Каардынаты: 55°42′50″ пн. ш. 25°38′38″ у. д. / 55.71389° пн. ш. 25.64389° у. д.
	Рымішкі на мапе Летувы Рымішкі

Рымішкі (лет. Rimiškiai) — вёска ў Летуве, каля ракі Сьвятой. Уваходзяць у склад Ужпольскага староства Ўцянскага раёну Ўцянскага павету.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Рым (імя)

Рым або Рыма (Rim, Rimo) — імя германскага паходжаньня^[1]. Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага (гоцкага) імя Rym^[2].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[3], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[4]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[5].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У XIX ст. Рымішкі ўваходзілі ў склад Вількамірскага павету Ковенскай губэрні^[6].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1902 год — 36 чалавек у вёсцы Рымішках і 19 чалавек у засьценку Рымішках^[7]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1273.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 208.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 98.
^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 148.

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1273.

[2] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 208.

[3] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[4] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[5] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[6] Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 98.

[7] Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 148.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]