Радзейкішкі (Віленскі павет)

	Радзейкішкі; лац. Radziejkiški
	лет. Radeikiškis
Краіна:	Летува
Павет:	Віленскі
Раён:	Вількамірскі
Насельніцтва:	2 чал. (2001);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	55°17′10″ пн. ш. 24°59′31″ у. д. / 55.28611° пн. ш. 24.99194° у. д.Каардынаты: 55°17′10″ пн. ш. 24°59′31″ у. д. / 55.28611° пн. ш. 24.99194° у. д.
	Радзейкішкі на мапе Летувы Радзейкішкі

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Радзейкішкі.

Радзейкішкі (лет. Radeikiškis) — вёска ў Летуве, каля ракі Цэсаркі. Уваходзяць у склад Жмуйдкаўскага староства Вількамірскага раёну Віленскага павету.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Радыка

Паводле францускага лінгвіста-германіста Раймонда Шмітляйна, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў, імя Радзейка адпавядае старажытнаму германскаму імю Radacho (пазьнейшаму Radecke)^[1].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[4].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У XIX ст. засьценак Радзейкішкі ўваходзіў у склад Вількамірскага павету Ковенскай губэрні^[5].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1902 год — 6 чалавек^[6]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 162.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. IX. — Warszawa, 1888. S. 379.
^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 147.

[1] Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 162.

[2] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[3] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[5] Słownik geograficzny... T. IX. — Warszawa, 1888. S. 379.

[6] Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 147.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]