Погань Львоў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Погань Львоў
Поўная назва Футбольны клюб «Погань» Львоў
Заснаваны 1904
Горад Львоў, Украіна
Стадыён Гарт
Чэмпіянат ?
 · 2022—2023 ?
Хатнія колеры
Выязныя колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
pogon.lwow.net (пол.)

«По́гань» (па-ўкраінску: Погонь, па-польску: Pogoń) — польскі (1904—1939) і ўкраінскі (з 2009 году) футбольны клюб з гораду Львова.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Эўгеніюш Пясецкі заклаў асновы стварэньня клюбу «Погань» Львоў
Міхал Матыяс — найлепшы гулец клюбу ў 30-х мінулага стагодзьдзя

Вясной 1904 году вучні чацьвертай львоўскай гімназіі з ініцыятывы свайго настаўніка па фізкультуры, доктара Эўгеніюша Пясецкага, засноўваюць спартовы клюб[1]. У гэтым жа годзе клюб атрымлівае назву КГС, які праз тры гады пераназавуць у «Погань» (Pogoń)[2]. Рашэньне пра пераназваньне клюбу было прапанавана Максыміліянам Дыдрукам, бо паводле яго, герб Пагоня зьяўляўся гербам гістарычнай Літвы. У 1910 годзе клюб уступіў у футбольную асацыяцыю Аўстра-Вугоршчыны, што дазволіла яму супернічаць з клюбамі Вены й Будапэшту. Пасьля сканчэньня першай сусьветнай вайны Аўстра-Вугорская імпэрыя распалася, гульцы «Погань» Львоў гулялі ўжо ў чэмпіянаце новай краіны. З прыходам у каманду аўстрыйскага трэнэра Карла Фішэра, пачалася залатая эпоха клюбу[1]. Чатыры разы ён станавіўся пераможцам чэмпіянату Польшчы (1922, 1923, 1925, 1926)[3]. Паколькі адзінай польскай лігі яшчэ не існавала, турнір праводзіўся паводле наступнай схемы: пераможцы рэгіянальных чэмпіянатаў гулялі ў групах, пераможцы групаў траплялі ў двухматчавы фінал. У апошніх двух чэмпіянатах правілы крыху зьмяніліся: было 3 групы, а пераможцы разгульвалі залатыя мэдалі ў фінальнай пульцы[1]. Вялікіх посьпехаў клюб дамогся ў таварыскіх сустрэчах — львоўскія гульцы перамагалі датчанаў, бэльгійцаў, харватаў. У 1934 годзе ў Львоў прыехаў Мілян. «Погань» Львоў пацярпеў паразу 3:5. Адзіным з найлепшых гульцоў ЛКС «Погань» Львоў быў Міхал Матыяс па мянушцы «Мішка», у будучым трэнэр зборнай Польшчы па футболе[1].

У першай палове 30-х гадоў паўтарыць мінулыя посьпехі клюбу было цяжка, спрачаючыся за чэмпіёнства з «Рухам» з Хожаву[1].

Пераможныя фіналы футбольнага клюбу «Погань» Львоў:

  • 1922. «Погань», Львоў — «Варта», Познань 1-1, 4-3.
  • 1923. «Погань», Львоў — «Вісла», Кракаў 3-0, 1-2, 2-1 (перагулёўка).
  • 1925. Фінальная пулька. «Погань» — 7 пунктаў, «Варта» — 3 пункты, «Вісла» — 2 пункты.
  • 1926. Фінальная пулька. «Погань» — 6 пунктаў, «Палонія» і «Варта» — па 3 пункты.

У 1939 годзе пасьля ўваходу савецкіх войскаў у Львоў клюб спыніў сваё існаваньне, некаторых гульцоў «Погань» Львоў адпраўляюць у кіеўскае «Дынама»[4]. У пасьляваенныя годы пытаньне пра ўзнаўленьне клюбу не падымалася[1].

«Погань» — чэмпіён гораду 2010 году

У 2009 годзе пачалася новая эпоха ў гісторыі клюбу. ЛКС «Погань» Львоў быў адноўлены дзякуючы Гжэгажу Апалінскаму. Цяпер каманда гуляе ў аматарскіх турнірах Львоўскай вобласьці. У 2010 годзе стала чэмпіёнам гораду і атрамала дазвол на ўдзел у найвышэйшай лізе Львоўскай вобласьці.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в г д е В гостях хорошо, а дома лучше. Чемпионы — «гастарбайтеры». Часть 1. ua-football.com
  2. ^ Рабинер И. Украинский футбол. Легенды, герои, скандалы в спорах «хохла» и "москаля. / И. Рабинер, А. Франков: Астрель; Москва, 2012. Стр. 61. — ISBN 978-5-271-44267-4
  3. ^ Кухар Вацлав Михал allfutbolist.ru
  4. ^ Игорь Рабинер, Артем Франков. Украинский футбол. Легенды, герои, скандалы в спорах «хохла» и «москаля».: Астрель; Москва, 2012. Стр. 67. — ISBN 978-5-271-44267-4

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]