Перайсьці да зьместу

Нікаляс ван Вэйк

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Нікаляс ван Вэйк
па-нідэрляндзку: Nicolaas van Wijk
Дата нараджэньня 4 кастрычніка 1880(1880-10-04)[1][2][3]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 25 сакавіка 1942(1942-03-25) (61 год) або 25 сакавіка 1941(1941-03-25)[1][2][3] (60 гадоў)
Месца сьмерці
Месца вучобы
Занятак мовазнавец, пісьменьнік, філёляг, прафэсар унівэрсытэту
Навуковая сфэра лінгвістыка
Месца працы
Сябра ў Акадэмія навук СССР[d], Расейская акадэмія навук, Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde[d] і Нідэрляндзкая каралеўская акадэмія навук[d]
Узнагароды
залаты Акадэмічны ляўр
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Вэйк.

Нікаля́с ван Вэйк (па-нідэрляндзку: Nicolaas van Wijk, па-расейску: Николай Васильевич Ван-Вейк; 4 кастрычніка 1880, Дэльдэн — 25 сакавіка 1941, Лейдэн) — нідэрляндзкі філёляг-славіст, балканіст. Прафэсар Лейдэнскага ўнівэрсытэту (1913). Працаваў у галіне гісторыі славянскай пісьмовасьці й фанэтыкі (гісторыя націску ў славянскіх мовах), фаналёгіі. Займаўся таксама дыялекталёгіяй славянскіх моў і пытаньнямі дыялектальных зьмяшэньняў.

Нарадзіўся ў Дэльдэне ў сям’і пастара. Большую частку дзяцінства правёў у Зволе, дзе вучыўся ў школе. У 1898 стаў студэнтам Амстэрдамскага ўнівэрсытэту па спэцыяльнасьці «нідэрляндзкая літаратура». Удасканальваў свае веды ў Лейдэнскім і Маскоўскім унівэрсытэтах.

У 1907 заняў пасаду бібліятэкара ў Каралеўскай бібліятэцы ў Гаазе. З 1913 — прафэсар Лейдэнскага ўнівэрсытэту.

Замежны сябар АН СССР з 14 студзеня 1928[4].

Сканаў 25 сакавіка 1941 у Лейдэне па непрацяглай хваробе.

Навуковая дзейнасьць

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Скончыў Амстэрдамскі ўнівэрсытэт (1900), удасканальваў свае веды ў Лейдэнскім ды Маскоўскім унівэрсытэтах.

З 1913 — прафэ­сар Лейдэнскага ўнівэрсытэту.

Навуковая дзейнасьць

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Працаваў у галіне гісторыі славянскай пісьмовасьці, фанэтыкі, фаналёгіі, ак­цэнталёгіі, міждыялектных кантактаў, стараславянскай мовы, балта-славянскіх моўных стасункаў.

Аўтар манаграфіяў:

  • «Балтыйска-славянскія праблемы» (1913)
  • «Дасьледаваньні па старарускай мове» (1919)
  • «Гісторыя старацаркоўнаславянскай мовы» (1931)
  • «Фаналёгія» (1939) й інш.
  • Вейк Николас ван // Большая советская энциклопедия: В 30 т. — М.: «Советская энциклопедия», 1969—1978.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]