Надзея Шнаркевіч

Надзея Шнаркевіч
	Надзея Шнаркевіч
Імя пры нараджэньні	Надзея Калядзянка
Род дзейнасьці	пэдагогіца, краязнаўца, грамадзкая дзяячка, дзяячка культуры, мэмуарыстка
Дата нараджэньня	30 верасьня (12 кастрычніка) 1897
Месца нараджэньня	Берасьце, Берасьцейскі павет, Гарадзенская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	21 траўня 1974 (76 гадоў)
Месца сьмерці	Вільня, ЛССР, СССР
Месца пахаваньня	Ліпаўскія (Сьвята-Эўфрасіньнеўскія) могілкі
Прафэсіі	настаўніца
Месца працы	Віленская беларуская гімназія, Таварыства беларускай школы
Гады дзейнасьці	1914-1974
Муж	Язэп Шнаркевіч

Надзéя Шнаркéвіч (да замужжа Калядзянка; 30 верасьня (12 кастрычніка) 1897, Берасьце, Берасьцейскі павет, Гарадзенская губэрня, Расейская імпэрыя — 21 траўня 1974, Вільня, Летува) — беларуская грамадзкая і культурная дзяячка, пэдагогіца, краязнаўца. Жонка Язэпа Шнаркевіча^[1].

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1914 годзе скончыла Пружанскую жаночую гімназію, у 1919 годзе пэдагагічныя курсы. 3 1914 году настаўніца ў Пружанскім павеце, з 1915 году праз Першую сусьветную вайну ў бежанстве ў расейскай Сызрані.

У 1919 годзе вярнулася на радзіму. З 1925 году ў Вільні, загадніца дзіцячага прытулку-інтэрнату пры Віленскай беларускай гімназіі, супрацоўніца сакратарыяту Таварыства беларускай школы. У пачатку 1930-х гадоў актывістка Беларускай жаночай арганізацыі імя Цёткі, супрацоўніца часопісу «Жаноцкая справа»^[2].

Апошнія 25 гадоў жыцьця была спаралізаваная^[3], але займалася беларускай грамадзкай і культурна-асьветнай працай: апрацавала ўспаміны мужа па гісторыі Нясьвіскай і Клецкай беларускіх гімназіяў (апублікаваныя ў 1994 г.), падрыхтавала фотаальбомы па гісторыі школьніцтва і беларускіх гімназіяў у Заходняй Беларусі, пра творчасьць Міхася Забэйды-Суміцкага. Рабіла для Гудзевіцкага краязнаўчага музэя этнаграфічныя экспанаты і рэчы сялянскага побыту, зьбірала музычны фальклёр^[4].

Памерла ў 1974 годзе ў Вільні^[5]. Пахаваная на Сьвята-Эўфрасіньнеўскіх ці Ліпаўскіх могілках.

Публікацыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Успаміны з працы ў Таварыстве Беларускае Школы ў Вільні (1924-1930 гады). Рунь, 1997, №4, 1997, №6

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: у 6 т. – Мінск, 2003. – Т. 6, кн. 2. – с. 225.
^ Беларускае школьніцтва ў Менску ў 1918—20 гг. // Рунь (Вільнюс). 1998. № 13. Май.
^ Багдановіч, Янка. На жыццёвым шляху: Успаміны. - Мн.: Маст. літ., 1992, https://knihi.com/Janka_Bahdanovic/Na_zycciovym_slachu.html#chapter27
^ Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: у 6 т. – Мінск, 2003. – Т. 6, кн. 2. – с. 225.
^ Ляхоўскі У. Шнаркевіч Надзея Маркаўна // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2003.

[1] Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: у 6 т. – Мінск, 2003. – Т. 6, кн. 2. – с. 225.

[2] Беларускае школьніцтва ў Менску ў 1918—20 гг. // Рунь (Вільнюс). 1998. № 13. Май.

[3] Багдановіч, Янка. На жыццёвым шляху: Успаміны. - Мн.: Маст. літ., 1992, https://knihi.com/Janka_Bahdanovic/Na_zycciovym_slachu.html#chapter27

[4] Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: у 6 т. – Мінск, 2003. – Т. 6, кн. 2. – с. 225.

[5] Ляхоўскі У. Шнаркевіч Надзея Маркаўна // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2003.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]