Міхась Станюта
Міхась Станюта | |
 Аўтапартрэт. 1935 г. | |
| Імя пры нараджэньні | Міхаіл Пятровіч Станюта |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 1 кастрычніка 1881 |
| Месца нараджэньня | Ігумен |
| Дата сьмерці | 2 студзеня 1974 |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня | |
| Занятак | партрэт |
| Жанры | партрэт |
| Працы | «Партрэт дачкі» (1923), «Партрэт мастака М. Філіповіча» (1925) |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Станюта.
Міха́сь (Міхаі́л Пятро́віч) Станю́та (1 кастрычніка 1881, Ігумен, цяпер Менская вобласьць, Беларусь — 2 студзеня 1974) — беларускі жывапісец, пэдагог. Бацька Стэфаніі Станюты.
Біяграфічныя зьвесткі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вучыўся ў школе маляваньня Янкеля Кругера (1908—11), Дзяржаўных вольных мастацкіх майстэрнях у Маскве (1918—20). 3 1920 загадчык аддзела выяўленчага мастацтва Галоўпалітасьветы БССР, сакратар аб’яднаньня мастакоў БССР (з 1924), Усебеларускага аб’яднаньня мастакоў (1927—30). Выкладаў маляваньне ў школах, мастацкіх студыях і гуртках (1920—39). Адзін з ініцыятараў і арганізатараў Менскай гарадзкой мастацкай выстаўкі (1921).
Творчасьць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Працаваў у станковым жывапісе (тэматычная карціна, партрэт, пэйзаж, натурморт), графіцы. Сюжэтна-тэматычныя карціны вызначаюцца актуальнасьцю тэматыкі, выразнасьцю кампазыцыі й малюнка, абагульненасьцю формы, пастознасьцю і колеравай насычанасьцю: «Шклозавод» (1924), «Бэтоншчыкі» (1927), «Будаўніцтва Ўнівэрсытэцкага гарадка» (1928), «На будоўлі» (1929), «Ліцейны цэх» (1931). Значнае месца займаў партрэт: «Бежанец», «Аўтапартрэт» (абодва 1921), «Партрэт дачкі» (1923), «Партрэт мастака М. Філіповіча» (1925), «Студэнт» (1927), «Ударнік» (1928), «Беларус» (1944), «Хлопчык у кепцы» (1949), «Партрэт старога» (1952), «Калгасьніца» (1961) і інш. Аўтар пэйзажаў: «Прыцемкі», «Вечар» (абодва 1920), «Дарогі і хвоі» (1923), «Разбураны Менск» (1944), «Цэнтральны сквэр» (1951), «Зімой у парку» (1965).
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15: Следавікі — Трыо. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2