Мікалай Страхаў
| Мікалай Страхаў | |
| рас. Николай Николаевич Страхов | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 16 (28) кастрычніка 1828[1][2][3] |
| Памёр | 24 студзеня (5 лютага) 1896[2][3] (67 гадоў) |
| Пахаваны |
|
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | філёзаф, публіцыст, літаратурны крытык |
| Мова | расейская мова[5] |
| Узнагароды |    |
Мікалай Мікалаевіч Страхаў (16 (28) кастрычніка 1828, Белгарад, Курская губэрня — 24 студзеня (5 лютага) 1896) — расейскі філёзаф, публіцыст, літаратурны крытык, чалец-карэспандэнт Пецярбускай АН (1889).
У кнігах «Сьвет як цэлае» (рас. Мир как целое, 1872), «Аб вечных ісьцінах» (рас. О вечных истинах, 1887), «Філязоўскія нарысы» (рас. Философские очерки, 1895) вышэйшай формай пазнаньня лічыў рэлігію, крытыкаваў сучасны матэрыялізм, а таксама сьпірытызм; у публіцыстыцы падзяляў ідэі прыналежнасьці да «глебы», т. зв. «почвенничества». Артыкулы пра Л. Талстога (у тым ліку пра «Вайну і мір»); першы біёграф Ф. Дастаеўскага.
- ^ а б Венгеров С., Э. Р. Страхов, Николай Николаевич (рас.) // Энциклопедический словарь — СПб: Брокгауз — Ефрон, 1901. — Т. XXXIа. — С. 783—787.
- ^ а б в г Розанова С. А. Страхов // Краткая литературная энциклопедия (рас.) — Москва: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 7.
- ^ а б Сотрудники Российской национальной библиотеки (рас.)
- ^ а б Страхов Николай Николаевич // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- ^ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.