Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага (Раванічы)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага
Краіна Беларусь
Вёска Раванічы
Каардынаты 53°53′07.7″ пн. ш. 28°36′30.80″ у. д. / 53.885472° пн. ш. 28.6085556° у. д. / 53.885472; 28.6085556Каардынаты: 53°53′07.7″ пн. ш. 28°36′30.80″ у. д. / 53.885472° пн. ш. 28.6085556° у. д. / 53.885472; 28.6085556
Канфэсія каталіцтва
Архітэктурны стыль клясыцызм
Будаваньне 17901799 гады
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага на мапе Беларусі
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага — помнік архітэктуры канца XVIII ст. у Раванічах. Знаходзіцца ў паўночнай частцы колішняга мястэчка, на могілках. Твор архітэктуры клясыцызму.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Будававаньне мураванага касьцёла у Раванічах як фамільнай капліцы-пахавальні пачалося ў 1790 годзе з фундацыі Антонія Слатвінскага.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Раванічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, будаваньне працягнулася і скончылася ў 1799 годзе. Касьцёл кансэкравалі як філіяльны пад тытулам Сьвятога Антонія Падуанскага.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1937 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл. Па Другой сусьветнай вайне будынак выкарыстоўваўся як зернесховішча. У 1990-х гадох касьцёл пацярпеў ад пажару і з таго часу знаходзіцца ў паўзруйнаваным стане.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры клясыцызму. Гэта невялікі квадратны ў пляне будынак з прастакутнай апсыдай, да якой далучаюцца дзьве бакавыя нізкія закрысьціі. Галоўны фасад вылучаецца 4-калённым портыкам з трыкутным франтонам і спрошчанымі іянічнымі капітэлямі з разеткамі ў выглядзе кветак. Галоўны ўваход дэкаруецца сандрыкам з франтончыкам і паўцыркульнай люкарнай, зь яго бакоў — аркавыя нішы. Бакавыя і тыльныя фасады падзяляюцца пілястрамі ў прасьценках. Аконныя праёмы прастакутныя.

Унутраная прастора перакрываецца цыліндрычным скляпеньнем і аздабляецца паліхромнай размалёўкай на біблійныя тэмы. На тарцовай сьцяне існавала ілюзорная выява алтара. Над нартэксам месьцяцца хоры з парапэтам у выглядзе антаблемэнта, куды вялі ўсходы ў тоўшчы сьцяны. Пад касьцёлам знаходзіцца крыпта[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]