Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Новы Пагост)
| Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
| |
 Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
| |
| Краіна | Беларусь |
| Вёска | Новы Пагост |
| Каардынаты | 55°29′45.60″ пн. ш. 27°28′29.40″ у. д. / 55.496° пн. ш. 27.4748333° у. д.Каардынаты: 55°29′45.60″ пн. ш. 27°28′29.40″ у. д. / 55.496° пн. ш. 27.4748333° у. д. |
| Канфэсія | Каталіцкая царква |
| Эпархія | Віцебская дыяцэзія |
| Архітэктурны стыль | народнае дойлідзтва Беларусі[d] |
| Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на мапе Беларусі   Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы | |
 Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы
| |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры XVIII ст. у Новым Пагосьце. Знаходзіцца ў заходняй частцы колішняга мястэчка. Дзейнічае. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
.jpg)
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першы драўляны касьцёл у Новым Пагосьце збудавалі ў 1593 годзе з фундацыі канцлера Льва Сапегі і караля і вялікага князя Жыгімонта Вазы. У 1656 годзе будынак касьцёла аднавілі па пажары.
Новы драўляны касьцёл збудавалі ў 1766 годзе.
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Новы Пагост апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзейнічаць. У 1845 годзе ён упамінаецца як струхнелы. У 1859 годзе будынак касьцёла аднавілі і пашырылі.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1949 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, будынак якога перарабілі пад склад збожжа, пазьней — пад спартовую залю. У 1990 годзе будынак касьцёла вярнулі каталікам.
Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Гэта прастакутны зруб пад 2-хсхільным дахам, які выходзіць на фасад трыкутным франтонам, завершаным 3-яруснай 4-граннай сыгнатуркай, над алтарнай часткай — 1-яруснай. Да 5-граннай апсыды далучаюцца бакавыя квадратныя ў пляне высокая і нізкая закрысьціі. Гарызантальна ашаляваныя фасады падзяляюцца лучковымі аконнымі праёмамі і брусамі-сьцяжкамі.
Касьцёл атачаецца бутавай агароджай, у куце якой, перад касьцёлам, стаіць 4-гранная 2-ярусная драўляная вежа-званіца. Верхні каркасны адкрыты ярус-звон накрываецца пакатым шатровым дахам, ніжні глухі гарызантальна ашаляваны[1].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 263.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|
Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 213Г000566 |